تدوين مدل ساختاري تبيين رفتار جامعه پسند بر اساس انگيزه تعلق و حساسيت طردشدگي با ميانجي‌گري اعتماد اجتماعي

مقدمه: رفتار جامعه پسند، از سازه‌هايي است كه در روانشناسي اجتماعي به طور جدي مورد توجه قرار گرفته است و مي تواند تحت تاثير عوامل مختلفي باشد. از اين رو، هدف اين پژوهش تدوين مدل ساختاري تبيين رفتار جامعه پسند بر اساس انگيزه تعلق، حساسيت به طرد با ميانجيگري اعتماد اجتماعي در دانشجويان بود. روش: روش پژوهش همبستگي  و از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش همه دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا در سال تحصيلي 1400-1399 بودند كه نمونه اي به حجم 400 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي از ميان آنان انتخاب شد. ابزار استفاده‌ شده در اين پژوهش شامل مقياس رفتار جامعه پسند كاپررا و همكاران (2005)، مقياس  اعتماد اجتماعي صفاري‌نيا و شريف (1389)، مقياس انگيزه تعلق، كوادرادو و همكاران (2016) و مقياس حساسيت طردشدگي، داوني و فولدمن (1996) بود. يافته ها: نتايج نشان داد مدل مفهومي تدوين شده با داده ها برازش مناسبي داشت. نتايج روابط ساختاري مدل نشان داد كه انگيزه تعلق و حساسيت طرد شدگي بر اعتماد اجتماعي (P 0/01) و رفتار جامعه پسند (P 0/01) اثر مستقيم و معناداري دارند. همچنين، اعتماد اجتماعي نيز بر رفتار جامعه پسند اثر مستقيم و معناداري داشت (P 0.01). نتايج روابط غيرمستقيم نشان داد كه انگيزه تعلق و حساسيت طردشدگي با ميانجي‌گري اعتماد اجتماعي بر رفتار جامعه پسند اثر معناداري دارد (P 0/01). نتيجه گيري: بر اساس نتايج انگيزه تعلق و حساسيت به طرد بر اعتماد و رفتارهاي جامعه پسند موثر هستند. از اين رو، با تدوين برنامه هايي جهت آموزش و افزايش انگيزه تعلق و كاهش حساسيت به طرد در افراد، مي توان انتظار بهبود رفتارهاي جامعه پسند را در آنان داشت.