تأثير افشاي هيجاني نوشتاري در پرخاشگري و زودانگيختگي و دشواري تنظيم هيجاني نوجوانان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌اي: مطالعه تك آزمودني

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي افشاي هيجاني نوشتاري بر زودانگيختگي، پرخاشگري وسختي تنظيم هيجاني سه نوجوان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌اي در چارچوب يك طرح تجربي تك آزمودني خط پايۀ چندگانه بود. روش: سه نوجوان براساس تشخيص مبتني بر چهارمين ويرايش مقياس‌درجه بندي سوانسون، نولان و پلهام، 5-DSM و ايشنباخ، انتخاب شدند. به منظور سنجش پرخاشگري، زودانگيختگي و دشواري تنظيم هيجاني، پرسشنامه‌هاي پرخاشگري باس و پري (1992)، پنج عاملي زودانگيختگي لينهام و همكاران (2001)، و تنظيم هيجاني روئمر و گراتز (2004) در مراحل خط پايه، جلسات مداخله و پيگيري توسط آزمودني‌ها تكميل شدند. يافته ها: مقدار اندازه اثر پرخاشگري مقياس باس و پري بر حسب شاخص كوهن براي آزمودني‌هاي اول تا سوم به ترتيب برابر با 0/56، 0/41 و 0/47 و ميزان بهبودي پس از مداخله 45، 35 و 49%و مرحله پيگيري با 47، 41 و 50% است. مقدار اندازه اثرزودانگيختگي مقياس پنج عاملي، بر حسب شاخص كوهن براي سه آزمودني به ترتيب برابر با 40/0، 53/0 و 52/0 و ميزان بهبودي پس از مداخله 47، 52 و 47%و مرحله پيگيري 47، 51 و 50% است. مقدار اندازه اثر دشواري تنظيم هيجان، بر حسب شاخص كوهن براي سه آزمودني به ترتيب برابر با 0/41، 0/38 و 0/37 و ميزان بهبودي پس از مداخله با 35، 44 و 37% و مرحله پيگيري با 37، 41 و 35% است. نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان داد راهبرد افشاي نوشتاري هيجان مي‌تواند در مداخلات روانشناختي براي كاهش پرخاشگري، تكانشگري و سختي تنظيم هيجاني نوجوانان مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌اي مد نظر قرار گيرد.