ارزيابي اثر خستگي ذهني و آگاهي از موقعيت بر عملكرد شناختي خلبانان خطوط هوايي: نقش تعديل‌كننده منابع استرس

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي اثر خستگي ذهني و آگاهي از موقعيت بر عملكرد شناختي خلبانان خطوط هوايي با توجه به نقش تعديل‌كننده منابع استرس انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري كليه خلبانان غيرنظامي مرد شاغل در شركت‌هاي هواپيمايي ايران در سال 1398 بود. 320 خلبان با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس به عنوان نمونه اصلي در تحليل شركت كردند. شركت‌كنندگان به پرسشنامه سنجش چندبعدي خستگي ذهني، مقياس رتبه‌بندي آگاهي از موقعيت و پرسشنامه استرس شغلي پاسخ دادند و عملكرد شناختي آن‌ها بر اساس داده‌هاي محيط شبيه‌سازي ارزيابي شد. داده‌ها با استفاده ار روش همبستگي پيرسون، آزمون بوت‌استرپ و نمودار اثرات تعاملي تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه استرس مي‌تواند اثر خستگي ذهني بر عملكرد تصميم‌گيري خلبان و اثر آگاهي از موقعيت بر عملكرد توجه اجرايي را تعديل كند. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت كه خستگي ذهني، آگاهي از موقعيت و منابع استرس مي‌توانند در تعامل با هم عملكرد شناختي خلبانان خطوط هوايي ايران را پيش‌بيني كنند.