تبيين عوامل مؤثر بر بهبود كسب وكارهاي زنان روستايي كارآفرين (مورد مطالعه: روستاهاي شهرستان ملاير)

مقدمه و هدف: امروزه، در بسياري از كشورهاي توسعه يافته و درحال توسعه كارآفريني روستايي به عنوان راهبردي براي توسعه اقتصادي و اجتماعي روستاها مطرح مي شود. طبق مطالعات انجام شده، خوداشتغالي سريع ترين رشد بخش كشاورزي در روستاها است. لذا هدف اصلي اين پژوهش، تبيين عوامل مؤثر بر بهبود كسب وكارهاي زنان روستايي كارآفرين در روستاهاي شهرستان ملاير مي باشد. مواد و روش ها: بر اساس آمار و اطلاعات كسب شـده از سازمان ها و مراكز ذيربط، 125 نفـر به‌عنوان زنـان روستايي كارآفرين در مناطق روستايي شهرستان ملاير شناسايي شـد كه از اين تعداد 92 نفر از زنان روستايي كارآفرين فعال به‌صورت تمام شماري انتخاب گرديدند. ابزار اصلي پژوهش، پرسش نامه ‏اي شامل دو بخش بود. در بخش اول ويژگي ‏هاي جمعيت‏ شناختي زنان روستايي كارآفرين مورد مطالعه و در بخش دوم، به منظور تبيين مفهوم كارآفريني زنان روستايي، فهرستي از مهم ترين متغيرهاي مطرح در حوزه كارآفريني زنان روستايي با بررسي مطالعات تخصصي پيشين تهيه شد و پس از اعمال نظر متخصصان حوزه هاي يادشده، پرسش نامه اي محقق ساخته جهت انجام پژوهش آماده و مبناي كار قرار گرفت. روايي پرسش نامه پژوهش توسط متخصصان كارآفريني حوزه زنان، توسعه روستايي و اعضاي هيأت علمي گروه ترويج و توسعه روستايي دانشگاه بوعلي سيناي همدان تأييد شد و جهت تعيين پايايي پرسشنامه از روش ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. ميزان اين ضريب براي مقياس مذكور، 83 / 0 به‏ دست آمد. تجزيه و تحليل داده‏ ها با استفاده از نرم ‏افزار SPSS/22 و با بهره گيري از روش تحليل عاملي انجام گرديد. يافته ها: عامل هاي شناسايي شده به ترتيب شامل؛ ويژگي هاي شخصيتي، فرهنگي-اجتماعي، شرايط خانوادگي، آموزشي-اطلاعاتي، شرايط اقتصادي، نهادي- سازماني و عامل تأمين اعتبار بود. نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان داد در كشور ايران مشكلات و نارسائي هاي جهاني در زمينه اشتغال زنان مضاعف است و اين در حالي است كه حداقل به ظاهر، متون تاريخي، فرهنگي، قانوني و اجتماعي موجود در ادبيات تحقيق نشاني از هيچ گونه مانع در اين رابطه در خود ندارند. اين مشكلات در حدي است كه درصد ناچيز اشتغال زنان در ايران، اين كشور را در آخرين رده ها حتي در ميان كشورهاي در حال توسعه قرار داده است. بررسي موانع اشتغال و كارآفريني زنان از ديدگاه هاي مختلف اين فرضيه را به ذهن مي آورد كه شايد بر خلاف اكثريت آراء، عوامل دروني و به ويژه عدم وجود خلاقيت و خودباوري، مانع مهمي بر سر راه اشتغال و كارآفريني بهينه زنان باشد. لذا، براساس نتايج حاصل پيشنهاد مي شود برگزاري دوره هاي پرورش و بهبود مديريت ريسك پذيري، تسهيل شرايط دريافت وام، عرضه محصول در غرفه جهت شركت در نمايشگاه هاي محلي، همكاري همسر و ساير اعضاي خانواده و آموزش مهارت هاي ارتباطي در اولويت فعاليت هاي سازمان هاي ذي ربط قرار گيرد.