بررسي و تحليل گروه‌هاي تأكيدي در زبان فارسي

يكي از ويژگي‌هاي بلاغي زبان در نوشتار و گفتار، تأكيد در سخن است. تأكيد به شيوه‌هاي گوناگوني صورت مي‌گيرد. گروه‌هاي اسمي يكي از ابزارهاي تأكيد هستند كه تاكنون كمتر مورد توجه قرارگرفته‌اند. منظور از گروه‌هاي تأكيدي در اين نوشتار، گروه‌هايي است كه در آنها يا ساخت واژه از واج‌هاي تكراري است يا واژه از دو يا چند تكواژ يا واژۀ مكرّر ساخته مي‌شود و يا اعضاي گروه به نحوي با هم تركيب يا به هم عطف مي‌شوند كه تأكيد را مي‌رساند. گروه‌هاي تأكيدي به صورت اسم‌هاي متناسب، اسم‌ها و صفت‌هاي مترادف، اسم‌ها و صفت‌هاي متضاد، فعل‌هاي متناسب و نيز واژگاني با تناسب موسيقايي هم‌نشين شده‌اند. اين تحقيق با تهيۀ فهرستي از نمونه‌ها متشكل از هزار و پانصد گروه اسمي، ساختار، ويژگي‌ها، خاستگاه و كاركرد آنها را بررسي و تحليل و آنها را در دسته‌هاي مختلف طبقه‌بندي كرده است. كاربرد اين گروه‌ها براي اهداف مختلف است؛ از جمله: ايجاد معاني تازه، معاني ثانوي، كنايي و مجازي، گسترش معني، شمول، تفصيل در سخن، اختصار و ايجاز اما مهم‌ترين و بيشترين كاركرد آن تأكيد است. مانند تاكيد و برجسته‌سازي اهميت چيزي، احساسات و عواطف، فاصله، مقدار و كميت، كيفيت و شدّت.