جستاري بر مفهوم هولوگرافيكي گنبد در متن فارسي ميانه گزيده‌هاي زادِسپَرَم

ساختار تمثيل ‌گونه گنبد در متن فارسي ميانه گزيده‌هاي زادِسپَرَم در مفهوم خاصي براي امر گذار و برون‌فكني نيروي روان از ساختار گنبدي شكل تن بكار رفته است. اين پژوهش، با هدف بررسي ديدگاه تمثيلي زادِسپَرَم از طرح گنبد تن و تعميم دادن آن به الگوهاي چند وجهي ساختار روان با توجه به فصل‌هاي بيست و نهم و سي‌ام، سعي نموده با روش توصيفي ـ تحليلي و بهره‌گيري از منابع كهن موجود پيرامون انسان شناسي زردشتي ، به عوامل و متغيرهايي نظير حالت‌هاي دورنوردي روان (فصل سي و يكم) به همياري نيروي روان در جهان مينويان بپردازد. پرسشي كه در اين پژوهش مطرح مي‌شود اين است كه؛ با توجه به بيان نظرية هولوگرافيكي (مَه‌جهان و كِه‌جهان)، در بدن انسان (گنبد تن) و نيروهاي فراحسي (مينوي) بازخورد مفاهيمي چون پاداش، مجازات و ارزش گذاري باورهاي فردي بين كشمكش نيروهاي نيكي و بدي همگي وابسته به همياري نيروي روان در جهان مينويان (ضمير ناخودآگاه) اتفاق مي‌افتد يا وابسته به نيروي اختيار و گزينش فردي ختم مي‌شوند؟ نتيجه اين بحث نشان مي‌دهد، روان داراي فرآيند حسي ـ حركتي است. در اين رويكرد روان، مرتبة رَد در مفهوم آموزگار برجستة مينوي را تحت آموزه‌هاي پدر و مادر مينوي، براي خود كسب مي‌كند.