مروري بر روش‌هاي بررسي و عملكرد چرخ‌دنده‌هاي پليمري

چرخ‌دنده‌ها در مقايسه با ساير دستگاه‌هاي انتقال قدرت مي‌توانند گشتاورهاي متنوعي را با نسبت سرعتِ ثابت منتقل كنند. چرخ‌دنده‌هاي فلزي علي‌رغم استحكام بالا داراي معايبي مانند خوردگي شيميايي، نياز به روان‌كاري مستمر، هزينه راه‌اندازي و تعميرات زياد و ايجاد آلودگي صوتي و محيطي هستند. در سال‌هاي اخير، پليمرها به دليل سبك بودن، مقاومت خوردگي بالا، توليد آسان و كار در شرايط خشك، در كاربردهاي زيادي مانند تجهيزات اندازه‌گيري و دارويي، لوازم جانبيِ رايانه‌ها، چاپگرهاي اداري و خودپردازها، جايگزين مواد فلزي شده‌اند. كمبود استانداردهاي مربوط به عملكرد چرخ‌دنده‌هاي پليمري باعث شد تا محققان براي بررسي رفتار چرخ‌دنده‌اي پليمرها از آزمون چرخ‌دنده‌ استفاده كنند. در بين تحقيقات انجام گرفته، تمركز محققان در بخش‌هاي متفاوت از جمله تعيين گشتاور بحراني يا به تعريفي ديگر، ظرفيت تحمل بار، رفتار چرخ‌دنده در گشتاور‌هاي پايين‌تر و بالاتر از گشتاور بحراني، مقاومت خستگي چرخ‌دنده، رفتار سايشي چرخ‌دنده در مقياس ميكرو و ماكرو و همچنين مقاومت حرارتي چرخ‌دنده جلب شده است. علاوه‌براين، اختلاف روش و ارائه روش‌هاي نوين براي بررسي عوامل اشاره شده به منظور بررسي عملكرد چرخ‌دنده در تحقيقات صورت گرفته، قابل مشاهده است. به طور كلي، جنس پليمر، گشتاور و دور كاري از عوامل تأثيرگذار بر واماندگي چرخ‌دنده‌هاي پليمري تشخيص داده شده‌اند. در اين پژوهش، روش و نتايج تحقيقات انجام شده بر روي انواع چرخ‌دنده‌هاي ساخته شده با مواد پليمري پركاربرد ارائه شده است. به گونه‌اي كه تلاش شده با مقايسه عملكرد انواع چرخ‌دنده‌ها، بتوان به يك جمع‌بندي كلي در مورد كاربرد آن‌ها رسيد.