شناسايي هويت نوشتاري و گفتاري متهمان در دادگاه از منظر زبان‌شناسي حقوقي

زبان‌شناسي حقوقي، مطالعۀ علمي زبان به صورت كاربردي و متناسب با اهداف حقوقي است. اين رشته شاخه‌اي از زبان‌شناسي كاربردي كه بر پايه دانش زباني و در راستاي نياز افراد در مطالعۀ پرونده‌هاي قانوني‌ بشر شكل گرفته است و در مسير رشد و پويايي خود، به مباني زبانشناسي نظري در امور حقوقي نيازمند است. در دادگاه‌ها پرونده‌هايي وجود دارد كه رسيدگي به آنها در گرو تشخيص هويت نوشتاري و گفتاري مجرمين آن است. به همين منظور بر آنيم تا در يك پژوهش توصيفي و تحليلي، رويكرد زبان‌شناسي حقوقي مك منامين را در مورد تحليل و كاركرد آن را در خصوص تشخيص هويت نوشتاري و گفتاري مجرمين در محاكم دادرسي مورد ارزيابي قرار دهيم. بر همين اساس، پس از گريزي كوتاه به نقطه نظرات اين زبان‌شناس، دو پروندۀ واقعي در دادگاه‌هاي خوزستان مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه كاربرد اين نظريه مي‌تواند در كشف جرم و احراز هويت نوشتاري و گفتاري مجرمين در پرونده‌هاي حقوقي كارگشا باشد. آنچه لزوم آن در طول اين پژوهش بيش از پيش احساس شد، نياز مبرم به حضور يك زبان‌شناس حقوقي متخصص و آشنا با نشانگرهاي سبكي و كلامي نظير ويژگي‌هاي آوايي، واژگاني، معنايي، نحوي در شناخت هويت متهم است. اين مدل مي‌تواند در تشخيص هويت نوشتاري و گفتاري متهمان به بازجوي پرونده، قاضي و وكلا كمك نمايد.