توزيع فراواني خطاي راديوگرافي‌هاي پري‌اپيكال و بايت‌وينگ در دانشكده دندانپزشكي شهيد صدوقي يزد در سال 99-1398

مقدمه: كاهش خطا در تصاوير راديوگرافي داخل دهاني در تشخيص بيماري‌هاي دنداني و لزوم عدم تكرار تصاوير براي كاهش دوز بيمار و كلينيسين، امري مهم به‌شمار مي‌آيد. تحقيق حاضر، با هدف بررسي شيوع خطاهاي راديوگرافي داخل دهاني تهيه شده توسط دانشجويان دندانپزشكي شهر يزد انجام گرديده است.روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي-مقطعي 1900 نمونه از تصاوير راديوگرافي پري‌اپيكال به روش نيم‌ساز و بايت‌وينگ ديجيتال گرفته شده توسط دانشجويان ترم 9 از بيماران مراجعه‌كننده به بخش راديولوژي دهان و فك و صورت دانشكده دندانپزشكي يزد در سال‌هاي 1399-1398 به روش نمونه‌گيري آسان بررسي شد. محقق، به مدت 4 ماه، 25 تصوير راديوگرافي را از جهت وجود خطا‌هاي cone cut، زاويه افقي و عمودي و جاي‌گذاري فيلم بررسي نمود. هم‌چنين در صورت تكرار راديوگرافي، تعداد و علت آن نيز يادداشت شد. داده‌هاي ثبت شده در نرم‌افزارSPSS version 16 وارد شده و شيوع هر خطا گزارش شد. نتايج: خطاهاي موجود در اين مطالعه شامل خطا جاي‌گذاري (32/4%)‌، زاويه افقي نادرست (28/2‌%)، زاويه عمودي نادرست (24/6%‌)،cone cut  (23/9%‌) و ميزان تكرار راديوگرافي (‌33%) بود. در راديوگرافي پري‌اپيكال فراواني خطاها در ماگزيلا (54/6‌%)، منديبل (45/4‌%)، قدام (22/5‌%) و در خلف (77/5‌%) مشاهده شده است. فراواني خطاها در راديوگرافي بايت‌وينگ كمتر از راديوگرافي پري‌اپيكال برآورد گرديد (P=0/0001).نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، بيشترين خطا شامل خطاي جاي‌گذاري و زاويه افقي نادرست بود. كه اين دو خطا با بيشترين فرواني باعث تكرار راديوگرافي شده بودند. بيشتر خطا‌ها در خلف ماگزيلا مشاهده گرديدند كه ضرورت آموزش بيشتر در جهت اصلاح خطا‌ها را مورد تاكيد قرار مي‌دهد.