تعيين عوامل پيش‌آگهي بقا در مبتلايان به سرطان سر و گردن با استفاده از مدل‌هاي پارامتري و مدل كاكس بيزي،طي سال‌هاي 1385 تا 1391

مقدمه: سرطان سر و گردن يكي از سرطان‌هاي مهم با بقاء اندك مي‌باشد. اين مطالعه براي بررسي بقا يك‌ساله بيماران مبتلا به سرطان سر و گردن و فاكتورهاي دموگرافيك مرتبط با آن را طراحي گرديد. روش بررسي: مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي است كه پرونده بيماران مبتلا به سرطان سر و گردن (193 نفر) در سال‌هاي 91-1385 بررسي كرده است. در اين مطالعه از روش كاپلان‌ماير و رگرسيون چندگانه كاكس براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. در اين مطالعه اطلاعات به‌دست آمده توسط نرم‌افزارهاي اكسل و Stata 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.نتايج: نتايج نشان داد ۱۱۷ (60/6%) نفر از بيماران مرد و تعداد ۷۶ نفر (39/4%) از بيماران زن بودند. ميانگين سن بيماران در هنگام تشخيص بيماري 7/76±62/51 سال بود. بقاء سه ماهه، شش ماهه و ۱۲ ماهه به ترتيب 66/3%، 40/5% و 11/1 درصد بود. نتايج نشان داد كه تنها سن بيماران ارتباط معناداري با بقاء بيماران تا طي يكسال از زمان تشخيص داشت. (HR=65.13, CI= 4.52-41.19).نتيجه‌گيري: بقا يك ساله بيماران مبتلا به سرطان سر و گردن در شهر يزد پايين مي‌باشد و افراد مسن معمولاً بقا پايين‌تري نسبت به افراد جوان مبتلا دارند.