مروري بر گياه ريحان (Ocimum basilicum L) و مكانيسم اثر آن بر ديابت نوع 2

مقدمه: ديابت شيرين يك بيماري متابوليك مزمن با عوارض تهديدكننده زندگي مانند رتينوپاتي ديابتي، نارسايي كليه و بيماري‌هاي قلبي عروقي است. متفورمين، گلي‌بنكلاميد، آكاربوز، امپاگليفلوزين، سيتاگليپتين و رپاگلينيد رايج‌ترين داروها در كاهش گلوكز خون هستند. داروهاي كاهنده قند خون داراي عوارض جانبي مانند هيپوگليسمي شديد، آسيب به سلول‌هاي كبدي، اسيدوز لاكتيك، نقايص عصبي دائمي، اختلالات گوارشي، سردرد و سرگيجه هستند. از اين‌رو، استفاده از راهكارهاي ايمن و موثر براي كاهش گلوكز خون در مديريت ديابت و بيماري‌هاي مرتبط با آن ضروري است. بنابراين در سال‌هاي اخير گياهان دارويي به دليل اثرات درماني گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفته‌اند. ريحان (O. basilicum) يكي از گياهان دارويي با خاصيت ضد ديابت است. هدف اين مقاله مروري بر اثرات ريحان بر ديابت نوع 2 است.نتيجه‌گيري: گياه ريحان از طريق مكانيسم‌هاي مختلف نقش مهمي در كنترل ديابت دارد. از جمله: مهار توليد گلوكز در كبد، افزايش سنتز گليكوژن، كاهش گلوكونئوژنز و گليكوژنوليز، تحريك ترشح انسولين از پانكراس، و مهار آنزيم‌هاي آلفا گلوكوزيداز و آلفاآميلاز. بنابراين ريحان و تركيبات فعال بيولوژيكي آن مانند فلاونوئيدها، آلكالوئيدها و پلي‌فنول‌ها به عنوان عوامل ضد ديابتي قوي عمل مي‌كنند.