الگويي براي توانمندسازي زنان روستايي شهرستان كرمانشاه

جامعه براي رسيدن به توسعه، نيازمند تحقق عدالت اجتماعي است و اين امر در سايه توانمندسازي زنان ممكن خواهد بود. پژوهش كيفي حاضر با هدف ارائه الگويي براي توانمندسازي زنان روستايي شهرستان كرمانشاه انجام شد. جامعه مورد مطالعه صاحب نظران و كارشناسان امور زنان روستايي بودند كه با روش نمونه گيري هدفمند متوالي و تكنيك گلوله برفي انتخاب شدند. گردآوري داده ها با استفاده از 16 مصاحبه نيمه ساختارمند انجام شد و داده ها با استفاده از تحليل محتواي جهت دار تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج تحقيق نشان داد كه اولويت نداشتن زنان در برنامه هاي توسعه، فراهم نبودن فضاي كسب‌وكار براي زنان روستايي، كم رنگ شدن فرهنگ كار و مشاركت در روستاها و شرايط خاص زنان روستايي از جمله عواملي هستند كه برنامه هاي توانمندسازي را محدود مي كنند. بر اساس يافته ها، اهداف مدل مطلوب توانمندسازي بايد شامل تحول در نگرش ها و عقايد زنان، توجه به ابعاد مختلف توانمندي، افزايش نقش عامليت در توانمندي و بهبود ساختار فرصت باشد. براي توانمندسازي زنان اقداماتي شامل شناسايي وضعيت موجود، آموزش هدفمند و مستمر، تحول در اقدامات حمايتي، بازآفريني ساختار برنامه ريزي، افزايش نقش‌آفرينان و پشتيبانان، ضروري تشخيص داده شد كه به ‌اين ‌ترتيب پيامدهايي شامل بازآفريني نقش ها و تعيين مسئوليت ها، ارتقاي جايگاه اجتماعي و اقتصادي زنان روستايي در جامعه و دگرگوني در طراحي و تدوين برنامه هاي توانمندسازي را در پي خواهد داشت. نتايج اين مطالعه مي تواند براي برنامه ريزي جهت ارتقاي وضعيت اقتصادي اجتماعي زنان روستايي مورد استفاده برنامه ريزان توسعه قرار گيرد.