ارزيابي اثربخشي صندوق‌هاي استاني حمايت از توسعه بخش كشاورزي: شواهدي از استان خراسان شمالي

ازآنجاكه اثربخشي صندوق هاي استاني حمايت از توسعه بخش كشاورزي از اهميت انكارناپذيري در تداوم حيات آن ها و توسعه كشاورزي و روستايي در سطح استان ها برخوردار است، در اين تحقيق به بررسي اين مهم در استان خراسان شمالي پرداخته شد. براي گردآوري داده ها، پرسشنامه طراحي شده بين تمامي اعضاي صندوق و خبرگان بخش خصوصي (فعال در روستاها) و بخش دولتي هريك از زيربخش هاي كشاورزي استان (66=N) توزيع شد. روش دلفي، مدل يابي معادلات ساختاري (SEM) و فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) به منظور تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه زيربخش هاي زراعي و باغي (20.17 درصد) و شيلات (0.18 درصد)، به ترتيب بيشترين و كمترين سهم از سرمايه و تسهيلات تخصيصي صندوق را دارند. همچنين يافته هاي روش دلفي نشان داد كه سي و يك زيرشاخص در چهار گروه اقتصادي، اجتماعي، توليدي و آموزشي- مهارتي جهت ارزيابي اثربخشي صندوق قابل تعريف است. نتايج مدل يابي معادلات ساختاري نشان داد كه شاخص ها و زيرشاخص هاي شناسايي شده معنادار هستند. نتايج ارزيابي و اولويت بندي اثربخشي صندوق با استفاده از تحليل AHP نشان داد كه اثربخشي صندوق در حوزه اقتصادي، مناسب؛ در حوزه اجتماعي، متوسط؛ در حوزه توليدي و همچنين حوزه آموزشي- مهارتي، نامناسب ارزيابي شده است. همچنين در ميان زيرشاخص هاي اقتصادي، «پرداخت تسهيلات ارزان قيمت»، در ميان زيرشاخص هاي اجتماعي، «بالابردن قدرت چانه زني توليدكنندگان در مواجهه با بانك ها و مؤسسات مالي و اعتباري»، در ميان زيرشاخص هاي توليدي، «تأمين به موقع نهاده هاي توليد»، و در نهايت، در ميان زيرشاخص هاي آموزشي- مهارتي، «تثبيت و توسعه مشاغل قبلي از طريق آموزش»، از بيشترين اولويت اثربخشي برخوردار بوده است.