ويژگي هاي روانسنجي مقياس تحمل پريشاني در سالمندان

تغييراتي كه در زندگي سالمندان به وجود مي‌آيد، مي‌تواند تأثيرات عميقي بر زندگي سالمند و بهداشت رواني او ايجاد كند. اگر شخص انعطاف‎پذير و سازگار باشد بيشتر مي‌تواند با اين تغييرات كنار بيايد. پژوهش حاضر به‌منظور بررسي ويژگي هاي روانسنجي مقياس تحمل پريشاني در سالمندان انجام گرفت. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظرروش، توصيفي از نوع پيمايشي بود. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر شامل تمامي سالمندان آشيانه خالي شهر تهران در سال 1399 بودندكه از بين آن‌ها به شيوه نمونه‌گيري در دسترس تعداد 278 نفر از بين افراد واجد شرايط كه داوطلب همكاري در پژوهش بودند، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامۀ تحمل پريشاني سيمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند. نتايج تحليل عاملي اكتشافي با روش مؤلفه‌هاي اصلي، علاوه بر عامل كلي تحمل پريشاني، چهار عامل (تحمل، جذب، ارزيابي و تنظيم) را براي پرسشنامه تحمل پريشاني تأييد كرد. براي بررسي پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ و براي تعيين روايي عاملي آن از تحليل عاملي تأييدي استفاده شد. يافته‎ها نشان داد كه پرسشنامه از همساني دروني قابل قبولي برخوردار است و ضرايب پايايي عامل هاي پرسشنامه تحمل پريشاني بين 0.64 تا 0.82 است. همچنين ضريب كل پايايي پرسشنامه برابر با 0.89 است. همچنين براي تعيين روايي عاملي از تحليل عاملي تأييدي استفاده شد كه نتايج تحليل عاملي تأييدي مؤيد اين است كه ساختار پرسشنامه برازش قابل قبولي با داده‌ها دارد و كليه شاخص‌هاي نيكويي برازش، مدل را تأييد مي‌كنند. بنابراين مي‎توان نتيجه گرفت كه با توجه به خصوصيات روان‌سنجي مطلوب، اين پرسشنامه ابزار مناسبي براي تعيين تحمل پريشاني در سالمندان آشيانه خالي است.