بازخواني تحليلي انتقادي نظريه «مباينت وجودي تشكيك در مراتب با تشكيك در مظاهر» با تاكيد بر اصل «نامتناهي بودن حقيقت وجود»

هدف اين نوشتار آن است كه با تأكيد بر اصل «نامتناهي بودن حقيقت وجود»، نوعي «وحدت اتصالي» را در ساحت هستي به اثبات برساند. وحدتي كه در پرتو آن «انفصال»، «تباين»، «مرزبندي» و «مرتبه‌بندي» حقيقي در ساحت هستي نفي ‌گردد. اثبات اين هدف طبق «وحدت شخصي وجود» و وقوع تشكيك در مظاهر حقيقت وجود، چندان دشوار نيست؛ لكن اثبات آن طبق «وحدت تشكيكي وجود» و وقوع تشكيك در مراتب حقيقت وجود، از جهاتي نظير «مقيد شدن واجب‌تعالي»، «انفصال ميان مراتب حقيقت وجود» و «مصداق وجود بودن كثرات» مورد مناقشه قرار گرفته است؛ به نحوي كه عده‌اي نسبت ميان «تشكيك در مراتب» و «تشكيك در مظاهر» را تباين دانسته‌اند. لكن عمدۀ اين مناقشات ناشي از غفلت در هستي‌شناسي «مرتبه»، خلط ميان «اعتبارات وجود» و مهم‌تر از همه اعتقاد به عدم امكان اثبات «نامتناهي بودن حقيقت وجود» طبق «وحدت تشكيكي مراتبي» است. براين‌‌اساس نگارنده معتقد است كه با اثبات «نامتناهي بودن حقيقت وجود» در «وحدت تشكيكي مراتبي» مي‌توان «وحدت اتصالي» وجود و عدم مباينت «تشكيك در مراتب» با «تشكيك در مظاهر» را نتيجه گرفت.