منابعِ نشانه‌اي و هويت‌يابيِ درون‌متني؛ برساختِ رسانه‌ايِ خود و ديگري در سريال ميهن

يازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ يك گره‌گاهِ تاريخي مهم براي ايالات متحده بود. در اين روز بود كه رضايتِ خاطرِ ناشي از صلحي كه در ميانِ بسياري از ملت‌ها وجود داشت و با پايانِ جنگ سرد و نابودي كمونيسم آغاز شده بود، با ظهور يك دشمنِ تازه، به‌شكلي نمادين، پايان يافت. در اين برهه، موضعِ گفتماني رسانه‌هاي جريان اصلي ايالاتِ متحده نسبت به ديگري و شرق نيز دچار تغييراتي شد. در اين مقاله با اشاره به ايدۀ رشد و كمال شخصيت در ادبيات داستاني و با توسل به ابزارهاي تحليلي نشانه‌شناسي اجتماعي تصوير، به بررسي نحوۀ برساخت هويتِ خودي و در مقابل آن، ديگري، در اين دوران مي‌پردازيم. به اعتقاد ما، تلويزيون جايگاه مناسبي براي توليد آن چيزي است كه نظريه‌پردازان نشانه‌شناسيِ اجتماعي با عنوان «منبع نشانه‌اي» از آن ياد مي‌كنند لذا در تحليل خود بر يك سكانس استثنائي از سريال تلويزيوني ميهن متمركز شده ايم و پس از بررسي كاملِ اين سكانس ملاحظه كرده‌ايم كه در سريالِ ميهن، خودي، تعريفي مشخص پيدا كرده است. او يك زنِ اروپايي‌تبار (امريكاييِ اصيل) است. از سوي ديگر، با مردي مواجه هستيم كه به لحاظ خصوصيات ظاهري يك امريكاييِ اصيل محسوب مي‌شود؛ اما به دشمنِ ايالاتِ متحده پيوسته و در صدد انجام حمله‌اي عليهِ امريكاست و ما در تحليل خود نشان داده‌ايم كه سازندگان در كمال اختصار، به خطرِ خودي‌هايي اشاره مي‌كنند كه به خدمتِ ديگري درآمده‌اند و اكنون مي‌توانند بارِ ديگر ايالاتِ متحده را از درون تهديد كنند و مورد حمله قرار دهند. در تحليلِ خود همچنين شيوه بازنمايي و حفظِ نمايشِ چارچوب‌هاي هويتيِ پسانژادي و چندفرهنگي در ايالاتِ متحده را مورد بازشناسي قرار داده ايم.