تببين سياست‌هاي رسانه‌اي ايران در قبال مسايل زيست محيطي از منظر صاحبنظران

هدف مقاله پيشِ‌رو تحليل و واكاوي سياست‌هاي رسانه‌‌اي در قبال مسائل و معضلات زيست‌محيطي است و اينكه مدل مناسب رسانه‌اي پرداخت به مسائل زيست‌محيطي كدام است و چه ويژگي‌ها و اقتضائاتي دارد؟ چارچوب مفهومي اين پژوهش نظريه ارتباطات محيطِ ‌زيست با تأكيد بر فرآيند كاركردگرايي، برجسته‌سازي، سياست‌گذاري رسانه‌اي است. براي دست‌يافتن به الگوي رسانه‌اي، با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، 22 تن از استادان ارتباطات و جامعه‌شناسي و افراد داراي تجربه كاري در حوزه رسانه و محيطِ‌زيست مورد مصاحبه‌هاي عميق نيمه‌ساختاريافته قرار گرفتند. سپس، با كدگذاري، داده‌ها مورد تعبير و تفسير قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد رسانه و كارگزار، سه كاركردِ خدمتي اصلي براي ترويج توسعه پايدار دارند. اولين كاركرد رسانه كه در اين پژوهش شناسايي شد، عبارت از فراهم‌سازي عواملِ ميانجيِ شكوفاييِ توسعه پايدار اسـت. عوامل ميانجي كه مقولاتي همچون درگيركردن مردم، بهادادن به سازمان‌هاي مردم‌نهاد و پاي‌كارآوردن دانشگاهيان را دربرمي‌گيرد. دومين كاركرد رسانه، به‌كارگيري راهبرد پنج‌گانه انتشار رسانه تخصصي حوزه محيطِ‌ زيست، استخدام و به‌كارگيري خبرنگار تخصصي حوزه محيطِ ‌زيست، انتشار و برجسته‌سازي مسائل زيست‌محيطي، اطلاع‌رساني مسائل زيست‌محيطي و پاسخگوكردن مسئولان براي ترويج اخبار توسعه پايدار اسـت. سرانجام سومين كاركرد خدمتي، تدوين سياست‌گذاري كلان زيست‌محيطي، نگاه غيراقتصادي و آينده‌نگرانه به محيطِ‌زيست، پرهيز از سياست‌زدگي در حوزه محيطِ‌ زيست و به‌كارگيري مسئولان متعهد و متخصص حوزه محيطِ‌ زيست است. به‌عبارت‌ديگر، از دريچۀ اين كاركردهاي خدمتي است كه در ساختار رسانه و كارگزار حاكميتي، توسعۀ پايدار محقق خواهد شد.