تحليل نحوۀ بازنمايي غذا در برنامه هاي تغذيه اي تلويزيون داخلي

رسانه ها بر فرهنگ تغذيه و آداب تغذيه اثر دارند، اما به نظر مي رسد كه برنامه مدون، منسجم و داراي راهبردي سازمان يافته براي محتواي برنامه هاي تغذيه اي رسانه اي در ايران وجود نداشته باشد. خلاء نظارت مديريت يافته بر توليدات رسانه اي و محتواي ارائه شده، مسأله بزرگي است كه مي تواند به فرهنگ مخاطب و در نهايت جامعه آسيب برساند. هدف پژوهش حاضر، تحليل نحوه بازنمايي غذا و چگونگي محتواي برنامه هاي تغذيه اي تلويزيون داخلي ايران است. روش تحقيق مبتني بر رويكرد تحليل محتواي كيفي است. در اين مطالعه بر اساس روش مايرينگ داده ها ضبط و گردآوري، پياده سازي، تقليل، استنباط و تحليل مي شوند. براي جمع آوري داده ها، سه برنامه از شبكه هاي فارسي‌زبان داخلي به‌عنوان نمونه انتخاب شده است. روش نمونه گيري هدفمند انتخابي است. يافته‌ها نشان داد 6 مقوله نمود فرهنگ در برنامه هاي غذايي تلويزيوني، طبخ غذا، جامعه شناسي تغذيه، وضعيت تجمل‌گرايي، اوقات فراغت و ظاهر و ساخت برنامه همراه با زيرمقوله هاي آن‌ها در برنامه هاي تغذيه اي تلويزيون داخلي نمايش داده شده است. از بررسي برنامه هاي اين پژوهش مشخص شد وضعيت برنامه هاي تغذيه داخلي شامل مواردي چون الگوسازي و بازنمايي فرهنگ، نمايش تجمل گرايي، حضور دين در حوزه تغذيه، ناديده گرفتن طبقات اجتماعي و نبود جلوه هاي بصري است. تلويزيون در انتقال ارزش ها، تغيير نگرش و رفتار و هدايت سبك‌ زندگي و فرهنگ جامعه نقش پررنگي دارند. شيوه تغذيه مي تواند باعث تغيير در تفكر، عادات، ارزش هاي جوامع شده و درنهايت بر فرهنگ اثر بگذارد. لازم است سياست‌ها و راهبردهاي توليدات برنامه هاي غذايي سالم در رسانه در راستاي حفظ هويت فرهنگ تغذيه ايراني با توجه به مسائل اجتماعي و اقتصادي نظارت كافي و دقيقي بر برنامه ها داشته باشند.