نقش آينده پژوهي در برنامه ريزي و اثر بخشي سازمان هاي اطلاعاتي

زمينه و هدف: در جهان امروز با فراگيربودن تغيير و تحول در فنّاوري، رويكردهاي سازمان‌هاي اطلاعاتي و به فراخور آن سازمان‌هاي اطلاعاتي نيز خواه و ناخواه براساس ماهيت اقدام و وظايف محوله، متأثر از اين تغيير و تحولات هستند. آينده اساساً قرين به عدم قطعيت است؛ ولي همواره علائم و نشانه‌هايي از اطلاعات و واقعيت‌ها كه ريشه در گذشته و حال دارند مي‌توانند سازمان‌هاي اطلاعاتي را به سمت و سوي آينده رهنمون سازد. آينده‌پژوهي با استفاده از تجزيه و تحليل منابع، الگوها و عوامل تغيير رفتار يا ثبات از ويژگي‌هاي مهم سازمان‌هاي موفق اطلاعاتي بوده كه نقش مؤثري در امكان شناسايي رويدادها و روندهاي تحول اطلاعاتي آينده و دست‌يابي به تصوير آينده را فراهم مي‌كند. اين مقاله با هدف تبيين نقش آينده‌پژوهي و تأثير آن در برنامه‌ريزي‌هاي اثربخش سازمان‌هاي اطلاعاتي تدوين و به بررسي اين سؤال مي‌پردازد كه «چه ارتباطي ميان آينده‌پژوهي و برنامه‌ريزي در جهت تحقق هدف‌هاي سازمان‌هاي اطلاعاتي وجود دارد؟».روش‌شناسي: اين پژوهش از نوع كاربردي است و براي جمع‌آوري اطلاعات از روش اسنادي و كتابخانه‌اي استفاده شده است.يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهد كه سازمان‌هاي اطلاعاتي زماني موفق هستند كه از طريق شگردها و روش‌هاي علمي و ايجاد سياست‌هاي معطوف به آينده و ترسيم تصويرهاي بزرگ آينده، رفتار امروز خود را تقرير كنند و با اقدام‌هاي هدفمند خود، آينده را طراحي و به آن شكل منسجم ببخشند و به‌واسطه‌ آينده‌پژوهي با پايش تغيير و تحول محيط دروني و بيروني سازمان و تشخيص هوشمندانه‌ فرصت‌ها و تهديدهاي پيش روي و تقويت تفكر راهبردي در مديران خود، باعث بهبود برنامه‌ريزي مؤثر و جلوگيري از غافل‌گيري و شكست‌هاي اطلاعاتي در سازمان گردند