بررسي نقش زباهنگ‌هاي آموزشي در تدريس زبان و ادبيات فارسي (مطالعۀ موردي: دانش‌اندوزي)

با توجه به تأثير فرهنگ در شكل‌گيري هويت نوجوانان و جايگاه كلاس‌هاي زبان و ادبيات فارسي در به‌سازي فرهنگي، پژوهش حاضر با هدف معرفي روش آموزش حواس‌افزوده براي برجسته‌سازي زباهنگ‌هاي آموزشي در متون ادبي انجام شده است. زباهنگ‌هاي آموزشي به زبان فعالان حوزۀ آموزش كه نشأت گرفته از فرهنگ غالب در جامعه است، اشاره دارد. روش پژوهش حاضر كيفي و از نوع كاربردي مي‌باشد كه با توجه به ترويج بي‌رويۀ زباهنگ مخرب علم‌گريزي در جامعه، به تحليل زباهنگ ‌آموزشي دانش‌اندوزي در شاهنامه و پيشنهاد تكنيك‌هايي براي تدريس آن بر اساس روش آموزش حواس‌افزوده پرداخته است. در اين روش، مدرس با درگير كردن حواس دانش‌آموزان از طريق تكنيك‌هايي مانند نوازه‌هاي ادبي، موسيقي، نمايش تصاوير و ويدئو، اجراي نمايش، نقالي، برگزاري مسابقات مشاعره و داستان‌نويسي، موجب افزايش هيجانات مثبت آنان و يادگيري بهتر مطالب مي‌شود. به نظر مي‌رسد درگير كردن حواس حداكثري در تدريس زباهنگ دانش‌اندوزي، موجب شناخت درست اين زباهنگ در ميان نوجوانان و افزايش وزن فرهنگي آن در جامعه مي‌شود و از اين طريق مي‌توان اثرات علم‌گريزي را كمرنگ كرده و درراستاي تعالي فرهنگي گام‌هاي مؤثري برداشت.