بررسي ويژگي‌هاي صوت‌شناختي همخوان‌هاي سايشي در زبان روسي در بيان دانشجويان فارسي زبان ايراني و مقايسه آن با زبان معيار

هدف اصلي در آموزش زبان خارجي، توانايي ايجاد ارتباط با بيشترين تطابق ممكن با زبان مقصد است (Азимов, 2009, 98). اولين گام در فهم و انتقال معني در مباني آواشناسي نهفته است. فارغ از ميزان تسلط زبان‌آموز به مباحث دستوري و دانش واژگاني، نامفهوم بودن تلفظ عملا مي‌تواند در امر ارتباط اختلال ايجاد كند. هدف از تحقيق پيش رو مقايسه تلفظ دانشجويان فارسي زبان در اداي برخي واج‌هاي زبان روسي با تلفظ معيار است. بررسي تطبيقي در اين حوزه امكان به حداقل رساندن تاثير منفي نظام آوايي زبان مادري (در اينجا زبان فارسي) در يادگيري زبان دوم (در اينجا زبان روسي) را فراهم مي‌نمايد. نتايج بدست آمده به روشني نشان مي‌دهد واج‌هاي روسي كه مشابه آن در زبان فارسي وجود دارد (از جمله همخوان هاي سايشي مورد بررسي در اين مقاله) از نظر ويژگي‌هاي فيزيكي، جايگاه توليد واج، شدت صوت، ديرش، محل برخورد همخواني سازه اول و سازه دوم عملا هيچگونه تطابقي با يكديگر ندارند. دانشجويان نيز در تلفظ كلمات روسي، واج‌هاي فارسي را جايگزين نمونه اصلي مي‌كنند. همين موضوع باعث پيدايش لهجه مي‌شود كه امر آموزش را از هدف اصلي خود دورتر مي‌سازد. بررسي چگونگي شكل گيري اين انحراف در توليد چنين آواهايي مي تواند تا حد زيادي داشنجويان را در برطرف نمودن آن ياري كند.