سوگيري در دستمزدها و ترجيحات زماني (كاربردي از اقتصاد رفتاري)

هدف اصلي اين مقاله بررسي كاربردي يكي از انواع سوگيري‌هاي اطمينان بيش از حد، تحت عنوان سوگيري در دستمزد نسبي مورد انتظار (يا خودبرترانگاري فردي) و ارتباط آن با ترجيحات زماني (به شكل پروكسي صبر افراد) براساس روش فريه و پاننبرگ (2020) است. ابزار اين بررسي يك پرسشنامه دو مرحله‌اي بوده است. 204 نفر از كاركنان و اعضاي هيات علمي دانشگاه ايلام در دو مرحله سوالات مرتبط با پرسشنامه را تكميل كردند. براساس مدل حداقل مربعات معمولي و نيمه‌پارامتريك، ارتباط سوگيري در دستمزد و ترجيحات زماني در چهار مرحله مورد بررسي قرار گرفت. نتايج مدل‌هاي تحقيق در چهار مرحله نشان داد كه بين سوگيري در دستمزد نسبي مورد انتظار (يا سوگيري در توزيع دستمزد نسبي افراد همسن و سال) و ترجيحات زماني ارتباط منفي و معناداري وجود دارد. اين بدان معناست كه هر چقدر صبوري افراد بيشتر باشد به طور ميانگين سوگيري (خودبرترانگاري) فرد كمتر خواهد بود. بررسي تاثير دستمزد نسبي فعلي بر سوگيري نشان داد كه بين سوگيري و دستمزد نسبي فعلي فرد ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد؛ اين بدين معناست كه دستمزد نسبي فعلي افراد در كاهش سوگيري فرد موثر نيست و هر چقدر دستمزد نسبي فعلي فرد بالاتر باشد، سوگيري فرد بيشتر خواهد بود. همچنين نتايج نشان داد بين سوگيري و برون‌گرايي ارتباط مثبت و معنادار، بين سوگيري و روان‌رنجوري ارتباط منفي و معنادار و بين سوگيري و توافق‌پذيري ارتباط منفي و معناداري وجود دارد.