بررسي اثربخشي آموزشِ نظريه روانشناختي انتخاب گلاسر در دوره هاي تربيت مدرس زبان‌هاي خارجي بر تحول در نگرش مدرسان به امر تدريس

هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش نظريه روانشناختي انتخاب گلاسر در دوره‌هاي تربيت مدرس زبان‌هاي خارجي بر تحول كيفي ياددهي است. در اين تحقيق به مسأله نيازسازي آموزشي و ايجاد حس مسئوليت پذيري در زبان‌آموزان توسط مدرسان مي‌پردازيم. اين پژوهش از نوع كاربردي بوده و جامعه‌ي آماري آن شامل يك گروه 40 نفره از استادان آموزش زبان‌هاي خارجي (فرانسه و انگليسي) مي‌شود كه بصورت تصادفي در دو گروه 20 نفره آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش تحت آموزش در يك دوره تربيت مدرس با عنوان استراتژي‌هاي ياددهي در زبان‌هاي خارجي قرار گرفتند و مفاهيم تئوري انتخاب گلاسر به آنها آموخته شد. اين در حالي بود كه به گروه كنترل هيچ آموزشي داده نشد. هر دو گروه از استادان دوبار و به روش پيش‌آزمون و پس‌آزمون و با استفاده از يك پرسشنامه محقق‌ساخته مورد سنجش قرار گرفتند. فرضيه ما در اين پژوهش بر اين مبناست كه آموزش نظريه انتخاب گلاسر در دوره تربيت مدرس بر تحول در نگرش مدرسان به تدريس و ياددهي موثر مي‌باشد. براي آزمون فرضيه فوق از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه متغير تصادفي كمكي (357/360=F) در سطح خطاپذيري (0.01 ≥P) بطور معني دار با متغير وابسته رابطه دارد. فاصله نمره پيش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معني داري داشته و گروه كنترل و گروه آزمايش در نمره پس‌آزمون تفاوت معني‌داري دارند. بنابراين آموزش نظريه انتخاب گلاسر در دوره تربيت مدرس بر تحول در نگرش مدرسان زبان (فرانسه و انگليسي) به تدريس و ياددهي در مرحله پس آزمون 90/6درصد موثر بوده است.