ارائه مدل روابط ساختاري نگرش‌هاي ناكارآمد و هوش معنوي با اضطراب كرونا از راه ميانجي‌گري سرسختي روان‌شناختي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل روابط ساختاري نگرش‌هاي ناكارآمد و هوش معنوي با اضطراب كرونا از راه ميانجي‌گري سرسختي روان‌شناختي صورت پذيرفت.روش: روش پژوهش، همبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه‌ي اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان مقطع كارشناسي مركز آموزش عالي پلدختر در سال تحصيلي 400-1399 بود. حجم نمونه آماري بر اساس قاعده سرانگشتي كلاين برابر 210 نفر تعيين شد كه به روش نمونه‌گيري در دسترس و با پرسشنامه آنلاين انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش مقياس اضطراب بيماري كرونا ويروس (CDAS)، مقياس نگرش‌هاي ناكارآمد (DAS)، مقياس خودارزيابي هوش معنوي (SISRI) و مقياس سرسختي لانگ و گولت (LGHS) بود. تحليل داده‌ها به روش آماري تحليل مسير و با استفاده از نرم‌افزارهاي آماري SPSS-22 و AMOS-24 انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه نگرش‌هاي ناكارآمد و سرسختي روان‌شناختي بر اضطراب كرونا اثرمستقيم دارند (0.01 p)؛ اما هوش معنوي اثرمستقيم بر اضطراب كرونا نداشت (0.05 p). همچنين، بر اساس يافته‌ها اين پژوهش، مدل اصلاح شده از برازش مطلوبي برخوردار بود (0.03=RMSEA، 0.99=GFI، 0.97=AGFI، 0.99=CFI، 1.22=X2/df) و مسيرهاي غيرمستقيم نگرش‌هاي ناكارآمد و هوش معنوي از راه نقش ميانجي سرسختي روان‌شناختي بر اضطراب كرونا معنادار بودند (0.01 p). نتيجه‌گيري: نگرش‌هاي ناكارآمد هم‌ به طور مستقيم و هم ‌به واسطه سرسختي روان‌شناختي بر اضطراب كرونا موثر بود؛ اما هوش معنوي فقط با واسطه‌گري سرسختي روان‌شناختي باعث كاهش اضطراب كرونا مي‌شد. به نظر مي‌رسد توجه به مدل ارائه شده، در برنامه درماني و مشاوره‌اي دانشجويان مفيد خواهد بود.