اثر بخشي آموزش بازي‌هاي شناختي شنيداري بر واج آگاهي دانش‌آموزان نارساخوان

زمينه و هدف: اختلال خواندن شايع‌ترين اختلال يادگيري است كه بيشترين حجم خدمات آموزشي ويژه و برنامه‌اي مداخله اي تخصصي را به خود اختصاص مي‌دهد. هدف كلي اين پژوهش تعيين اثربخشي مداخلات آموزشي بازي هاي شناختي شنيداري بر واج آگاهي كودكان نارساخوان بود. روش بررسي: پنج دانش آموز با اختلال خواندن در پايه اول ابتدايي از يك كلينك زير نظر آموزش و پرورش يزد به عنوان آزمودني‌هاي شركت كننده در پژوهش انتخاب شدند. طرح پژوهش، تك آزمودني از نوع طرح چند خط پايه اي با آزمودني هاي مختلف بود. براي تشخيص اختلال خواندن، از آزمون آگاهي واج شناختي و مقياس تجديد نظر شده هوشي وكسلر كودكان استفاده شد. داده هاي مورد نياز در شرايط مختلف خط پايه، مداخله، و پيگيري جمع‌آوري شد. در شرايط مداخله آزمايشي هر آزمودني دست كم دوازده جلسه اثر بخشي آموزش بازي‌هاي شناختي شنيداري بر واج‌آگاهي كودكان نارساخوان به مدت 60-45 دقيقه دريافت كرد، اما در شرايط خط پايه و شرايط پيگيري هيچ يك از آنها آموزش بازي‌هاي شناختي شنيداري بر واج آگاهي كودكان نارساخوان را دريافت نكردند. مقايسه عملكرد آزمودني‌ها در شرايط خط پايه، مداخله و پيگيري نشان داد كه آموزش مستقيم آموزش بازي‌هاي شناختي شنيداري بر واج‌آگاهي كودكان نارساخوان مهارت خواندن هر پنج آزمودني تأثير مثبت داشته و اين يادگيري در طول زمان پايدار مانده است. نتيجه گيري : اثر بخشي آموزش بازي‌هاي شناختي شنيداري بر واج آگاهي كودكان نارساخوان در دوره ابتدايي تأثير مثبت دارد و موجب افزايش مهارت خواندن در آنها مي شود.