نقش واسطه اي اضطراب زبان در رابطه بين خلاقيت و هوش هيجاني با يادگيري زبان انگليسي در دانش آموزان دوزبانه

هدف: يادگيري زبان انگليسي بمنظور برقراري ارتباط ملت ها با يكديگر و نيز مبادله هاي فرهنگي، اقتصادي، سياسي در قرن حاضر بيش از پيش در كانون توجه قرار گرفته است. بنابراين، اين پژوهش نقش واسطه اي اضطراب زبان در رابطه بين خلاقيت و هوش هيجاني با يادگيري زبان انگليسي در دانش‌آموزان دوزبانه را مورد بررسي قرار داد.مواد و روش‌ها: روش پژوهش از نوع همبستگي با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري تمامي دانش‌آموزان پسر دوزبانه تركمن بودند كه توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده شده و تخصيص ضريب 20 براي هر متغير، 280 دانش آموز به عنوان نمونه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و به پرسش‌نامه هاي هوش هيجاني شاته و همكاران (1998)، خلاقيت عابدي (1372)، اضطراب زبان هورويتز و هورويتز (1985) پاسخ دادند. براي سنجش يادگيري زبان انگليسي از نمره پايان ترم دانش‌آموزان استفاده شد. داده هاي بدست آمده با آزمون ضريب همبستگي پيرسون و مدل‌يابي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزار هاي 24SPSS و23Amos مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته ها: نتايج نشان داد كه مدل پژوهش از برازندگي خوبي برخوردار هستند. خلاقيت و هوش هيجاني افزون بر اثرات مستقيم مثبت مي‌توانند با واسطه گري اضطراب زبان به طور غيرمستقيم بر يادگيري زبان انگليسي اثر بگذارند. بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش مي‌توان با تدوين برنامه هايي براي افزايش هوش هيجاني و خلاقيت اضطراب زبان را كاهش داده و به اين ترتيب يادگيري زبان افزايش يابد.