اثر بخشي مدل علي مبتني بر بهزيستي مدرسه بر رضايت تحصيلي دانش آموزان پايه سوم متوسطه اول شهرستان اسلام آبد غرب

هدف از پژوهش بررسي اثربخشي مدل علي مبتني بر بهزيستي مدرسه بر رضايت تحصيلي دانش آموزان پايه سوم دوره متوسطه دوره اول شهرستان اسلام آباد غرب بود. بخش اول اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد كه ارتباط بين متغير پيش بين، ملاك و ميانجي مورد بررسي قرار مي گيرد.از لحاظ هدف بخش اول جزء تحقيقات توسعه‌اي و بخش دوم جزء تحقيقات كاربردي است. جامعه آماري پژوهش حاضر جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان پسر پايه نهم دبيرستان مشغول به تحصيل در دبيرستان هاي شهر اسلام آباد غرب در سال تحصيلي 1400-1399 بود. به منظور انتخاب اعضاي گروه شركت كننده با استفاده از فرمول حجم نمونه كوكران، تعداد 384 دانش آموز از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. روش گردآوري مطالب در اين پژوهش به دو روش كتابخانه‌اي، ميداني و مصاحبه‌اي بود ابزارهاي پژوهش در اين تحقيق شامل پرسشنامه هاي استاندارد تنظيم هيجان گراس و جان (2014)، اضطراب امتجان فريدمن و همكاران (1997)، خودكارآمدي تحصيلي مورگان جينكر (1999)، هيجان تحصيلي پكران و همكاران (2005)، بهزيستي مدرسه كونو و همكاران (2002) و پرسشنامه رضايت تحصيلي هيوبنر (2001) بود. در ادامه داده ها با استفاده از روش آماري مدل سازي معادلات ساختاري و آزمون تحليل كواريانس در نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS نسخه 23 در سطح خطاي 05/0 انجام گرفت. نتايج تحقيق نشان داد تنظيم هيجاني، اضطراب امتحان و خودكارآمدي تحصيلي با نقش ميانجي هيجان هاي تحصيلي با بهزيستي مدرسه بر رضايت تحصيلي اثرگذار مي باشد.