مقايسه اثربخشي واقعيت درماني نوين گروهي و رويكرد مبتني بر پذيرش و تعهد بر سرمايه روانشناختي در بين كارمندان شهر بوشهر

چكيده هدف: امروزه نيروي انساني حياتي‌ترين عنصر راهبردي و اساسي‌ترين راه براي افزايش اثربخشي كارايي سازمان محسوب مي‌شود. بنابراين افزايش سرمايه‌هاي روانشناختي يك ضرورت اجتناب‌ناپذير براي هر سازمان است. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي واقعيت درماني نوين گروهي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سرمايه روانشناختي در بين كارمندان شهر بوشهر بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل است. جامعه آماري كليه كارمندان شهر بوشهر در سال 1400 بودند. نمونه پژوهش 45 نفر از كارامندان بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه‌هاي آزمايشي (پذيرش و تعهد و واقعيت درماني) و كنترل قرار گرفتند. براي جمع آوري داده‌ها از پرسش‌نامه سرمايه روانشناختي (لوتانز، 2007) استفاده شد. داده‌هاي جمع آوري شده با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري (MANCOVA) مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد كه واقعيت درماني نوين گروهي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث افزايش سرمايه‌هاي روانشناختي گروه‌هاي آزمايشي در مقايسه با گروه كنترل شده‌اند (0/001 P). نتايج آزمون تعقيبي بونفروني نشان داد كه تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودكارآمدي، تاب‌آوري و سرمايه روانشناختي به طور معناداري بيشتر از آموزش مبتني بر واقعيت درماني بوده است (0/05 P). نتيجه‌گيري: نتيجه‌گيري مي‌شود كه هر دو روش واقعيت درماني نوين گروهي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براي بهبود سرمايه‌هاي روانشناختي كارمندان مؤثرند و مي‌توان از اين مداخلات براي افزايش بهره‌وري سازماني سود برد.