تدوين مدل علي سازگاري پس از طلاق بر اساس ويژگي هاي شخصيت ، سبك دلبستگي و حمايت ادراك شده با نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجان

مقدمه: سازگاري با طلاق، به عنوان يك فرايند چند بعدي تعريف شده است كه شامل مؤلفه هاي روان شناختي، اجتماعي و مالي است. هدف از پژوهش حاضر تدوين مدل علي سازگاري پس از طلاق بر اساس ويژگي هاي شخصيتي، سبك دلبستگي و حمايت ادراك شده با نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجان بود. اين مطالعه از نوع پژوهشهاي همبستگي مبتني بر الگويابي معادلات ساختاري بود. مواد و روش ها: جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان مطلقه نمونه پژوهش 416 زن مطلقه كه به صورت تصادفي از ميان 15 كلينيك روان شناسي تحت نظر بهزيستي و دادگاه خانواده؛ مراكز تحكيم خانواده؛ انتخاب شدند. در اين پژوهش داده‌ها از طريق پرسشنامه‌هاي سازگاري پس از طلاق فيشر، حمايت ادراك شده زيمت و همكاران، سبك دلبستگي هازن و شيور، ويژگي‌هاي شخصيت نئو و تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و كرايج جمع‌آوري شد. تحليل داده‏ها با استفاده از روش الگويابي معادلات ساختاري (SEM) انجام گرفت، جهت بررسي معني‏داري اثرات غيرمستقيم، روش بوت‏استراپ به كار گرفته شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه الگوي پيشنهادي پژوهش از برازش خوبي با داده‏ها برخوردار است. يافته‏ها همچنين حاكي از آن بود كه مسيرهاي مستقيم تنظيم شناختي هيجان و حمايت اجتماعي ادراك‌شده بر سازگاري پس از طلاق معنادار بود. مسيرهاي غيرمستقيم ويژگي شخصيتي روان رنجوري، سبك‌هاي دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا بر سازگاري پس از طلاق از طريق تنظيم شناختي هيجان منفي و معنادار بودند. همچنين مسيرهاي غيرمستقيم ويژگي شخصيتي برونگرايي، گشودگي، موافق بودن، با وجدان بودن و سبك دلبستگي ايمن مثبت و معنادار مي باشد. بحث و نتيجه‌گيري: براساس يافته‏هاي اين پژوهش مي‏توان نتيجه گرفت كه جهت افزايش سازگاري پس از طلاق، توجه به نقش ويژگي‌هاي شخصيتي، سبك دلبستگي، حمايت اجتماعي ادراك‌شده و تنظيم‌شناختي‌‌هيجان ضروري است.