نقش ميانجي هوش هيجاني در تبيين روابط علي بين نظريه ذهن و انعطاف‌پذيري شناختي با رگه‌هاي اختلال شخصيت مرزي در نوجوانان

مقدمه: افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي دچار نقايصي در انعطاف‌پذيري شناختي، نظريه ذهن و هوش هيجاني هستند. پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي هوش هيجاني در تبيين روابط علي بين نظريه ذهن و انعطاف‌‌پذيري شناختي با رگه‌هاي اختلال شخصيت مرزي در نوجوانان انجام شد. روش: پژوهش حاضر به روش همبستگي و با استفاده از مدليابي معادلات ساختاري انجام شد. جامعه آماري پژوهش را كليه نوجوانان مشغول به تحصيل در مدارس منطقه ۵ آموزش و پرورش تهران در سال 1399-1398 تشكيل مي‌دادند. 352 نفر نمونه به روش نمونه‎گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان طي يك جلسه و به‌صورت انفرادي به پرسشنامه‌ شخصيت مرزي (لايسنرينگ، 1999)، آزمون ذهن‌خواني از روي تصاوير چشم (بارن كوهن و همكاران، 2005)، انعطاف‌پذيري شناختي (دنيس و وندروال، 2010) و پرسشنامه هوش هيجاني (برادبري و گريوز، 2005) پاسخ دادند. يافته‌ها: نتايج نشان داد ضريب مسير كل بين نظريه ذهن (01/0 P،210/0-=β) و انعطاف‌‌پذيري شناختي (01/0 P،219/0-=β) با رگه‌هاي اختلال شخصيت مرزي منفي و در سطح 01/0 معنادار بود. ضريب مسير بين هوش هيجاني و رگه‌هاي اختلال شخصيت مرزي منفي و در سطح 01/0 معنادار بود (01/0 P،322/0-=β). ضريب مسير غير مستقيم بين نظريه ذهن (01/0 P ،113/0-=β) و انعطاف‌‌پذيري شناختي(01/0 P ،109/0-=β) با رگه‌هاي اختلال شخصيت مرزي منفي و در سطح 01/0 معنادار بود. بنابراين هوش هيجاني رابطه بين نظريه ذهن و انعطاف‌‌پذيري شناختي با رگه‌هاي اختلال شخصيت مرزي را به صورت منفي و معنادار ميانجيگري مي‌كند. نتيجه‌گيري: عوامل شناختي و هيجاني مي‌توانند رگه‌هاي اختلال شخصيت مرزي در نوجوانان را پيش‌بيني كنند.