رابطه سبك زندگي و سبك‌هاي مقابله‌اي با استرس با احساس تنهايي كاربران توييتر با نقش ميانجي وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي

مطالعه حاضر با هدف آزمون مدل علّي احساس تنهايي كاربران توييتر بر اساس سبك زندگي و سبك‌هاي مقابله‌اي با استرس با ميانجي گري وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي انجام شد. روش تحقيق توصيف-همبستگي بود. جامعه آماري كاربران توييتر شهر تهران كه حداقل 2 سال از عضويت آن‌ها در اين فضا مي‌گذشت بودند. تعداد 200 نفر بر اساس روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. آزمودني‌ها به پرسشنامه‌هاي اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي احمدي و همكاران (1395)، احساس تنهايي راسل و همكاران (1980)، سبك زندگي ميلر و اسميت (1988) و سبك‌هاي مقابله‌اي لازاروس و فولكمن (1984) پاسخ دادند. روايي پرسشنامه‌ها براساس روايي محتوايي با استفاده از نظر صاحب نظران، صوري بر مبناي ديدگاه تعدادي از جامعه آماري و سازه با روش تحليل عاملي مورد بررسي قرار گرفته و تأييد شد. پايايي پرسشنامه‌ها با روش آلفاي كرونباخ به ترتيب براي سبك زندگي 0/88، سبك‌هاي مقابله‌اي با استرس 0/80، احساس تنهايي 0/79 و وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي 0/78 برآورد شد. تجزيه و تحليل داده‌ها در دو سطح آمار توصيفي و آمار استنباطي مشتمل بر الگوسازي معادلات ساختاري توسط نرم افزار ليزرل انجام گرفت. نتايج نشان داد تمامي فرضيه‌هاي پژوهش از برازش مطلوبي برخوردار بودندسبك زندگي با ضريب تأثير 0/52 و سبك‌هاي مقابله‌اي با استرس با ضريب تأثير 0/56 بطور غير مستقيم با احساس تنهايي رابطه دارند.