مقايسه‌ي احساس تعلق به مدرسه، سرزندگي تحصيلي و هيجانات تحصيلي در بين دانش آموزان پايه اول ابتدايي در دوران قبل و شيوع كرونا

اين مطالعه با هدف مقايسه‌ي احساس تعلق به مدرسه، سرزندگي تحصيلي و هيجانات تحصيلي در دانش آموزان اول ابتدايي منطقه 2 شهر تهران صورت گرفت. روش تحقيق از نوع علّي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل دانش آموزان اول ابتدايي منطقه 2 شهر تهران به تعداد 475 نفر بود. نمونه آماري مورد مطالعه 212 نفر از دانش آموزان شامل 212 (106 دانش آموز اول ابتدايي در دوران كرونا؛ 106 نفر دانش آموز اول ابتدايي در دوران قبل كرونا) از سال 1396 الي 1400 بود كه با استفاده از جدول مورگان و از طريق نمونه گيري خوشه‌اي انتخاب شد. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي سرزندگي تحصيلي حسين چاري و دهقاني زاده (1391)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بري، بتي و وات (2004) و پرسشنامه هيجانات تحصيلي پكران و همكارانش (2002) استفاده گرديد. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه‌ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون تي مستقل از طريق نرم افزار SPSS23 صورت گرفت. نتايج نشان داد كه بين سر زندگي تحصيلي، احساس تعلق به مدرسه و هيجانات تحصيلي دانش آموزان اول ابتدايي شهر تهران در دوران قبل و شيوع كرونا تفاوت معناداري وجود دارد. بنابراين آموزش حضوري در شكل گيري احساس تعلق به مدرسه، ايجاد سرزندگي و هيجانات تحصيلي دانش آموزان نقش مؤثري دارد.