تأثير آموزش والدين مبتني بر نظريه خودكارآمدي بر رفتارهاي پيشگيري كننده از آلودگي به پديكلوزيس در دانش آموزان دختر

مقدمه:  با وجود پيشرفتهاي اخير در پيشگيري از بيماريهاي انگلي، هنوز پديكولوزيس يﮑﯽ از مشكلات ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﻣﻬﻢ در ﺑﯿﻦ داﻧﺶ آﻣﻮزان در ايران اﺳﺖ. ايﻦ پژوهش ﺑﺎ ﻫﺪف تعيين تاثير آموزش والدين بر اساس نظريه خودكارآمدي بر رفتارهاي پيشگيري كننده از آلودگي به پديكلوزيس در دانش آموزان دختر مقطع ابتدايي شهر مشهد در سال 1397 انجام شده است. روش كار : اين مطالعه نيمه تجربي بر روي 60 نفر از اوليا دانش آموزان دختر كلاس اولي كه با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي وارد مطالعه شدند، اجراء شد. والدين بطور تصادفي به دو گروه آزمون و كنترل تقسيم شدند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه، پرسش نامه رفتارهاي پيشگيري كننده از آلودگي به پديكلوزيس و پرسش نامه خودكار آمدي عمومي شرر بود. مداخله آموزشي بر اساس تئوري خودكارآمدي طراحي و در 4 جلسه آموزشي 45 دقيقه اي اجرا شد. قبل از مداخله، بلافاصله و 3 ماه بعد مداخله  آموزشي، پرسش نامه ها تكميل شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارآماري SPSS نسخه 24 و آزمون هاي آماري كاي اسكوئر، تي تست، من ويتني و فريدمن استفاده شد. يافته ها: قبل از مداخله بين دو گروه تفاوت آماري معني داري در ميانگين نمره خودكارآمدي و رفتارهاي پيشگيري كننده از آلودگي به پديكولوزيس وجود نداشت (P 0.05)، اما بلافاصله و بعد از مداخله ميانگين نمره خودكارآمدي و نمره رفتارهاي پيشگيري كننده از آلودگي به پديكلوزيس تفاوت معني داري با قبل از مداخله نشان داد (P 0.05). نتيجه گيري:طبق نتايج، طراحي و اجراي مداخلات آموزشي مبتني بر نظريه خودكارآمدي موجب افزايش رفتارهاي پيشگيري كننده از آلودگي به پديكلوزيس در دانش آموزان مي شود.