مواجهه‌ي قهرمان با لاميا در پويانمايي گيسوكمند و فيلم آهوي پيشوني سفيد

«لاميا» يكي از اساطير يونان است كه طي ماجرايي به هيولا تبديل مي‌شود. «لاميا» پس از تبديل‌شدن به هيولا در مكان‌هاي دورافتاده، تاريك و مرطوب زندگي مي‌كند و به كودكان آسيب مي‌رساند. در اين پژوهش به بررسيِ اسطوره‌ي كهنِ «لاميا» به‌عنوان يك هيولا-زن از نظرگاه يونگي و قهرمانِ مقابل «لاميا» از نظرگاهِ سفر قهرمانِ كارل پيرسون در پويانماييِ گيسوكمند و فيلم آهوي پيشوني‌سفيد يك، دو و سه مي‌پردازيم. دو پرسش اصليِ اين جستار اين است كه چرا «لاميا» در داستان‌ها ظهور مي‌يابد؟ و قهرمان چگونه مي‌تواند بر آن فايق آيد؟ همچنين هدف از اين جستار نشان‌دادن ارتباط ميان داستان‌ها و روان بشر و مسائل عميق بشري است كه گاه ممكن است به صورت هيولا در داستان ظاهر شوند. بر پايه‌ي نظرگاه روان‌شناسيِ يونگي، ظهور «لاميا» در اين دو داستان، مي‌تواند نمايان‌گر عقده‌ي مادري باشد. يونگ عقده‌ي مادري را نوعي اختلال در روان معرفي مي‌كند كه در دوره‌ي كودكي و در ارتباط با مادر در روان كودك شكل مي‌گيرد. در اين دو داستان قهرمان پس از مواجهه با لاميا كه در اينجا در نمادِ «آگاهي از نقص وجودي انسان» است، وارد مسير سفر قهرماني مي‌شود و در پايان نه‌تنها بر اين نيمه‌ي تاريك وجود خود غلبه مي‌يابد و به سعادت دست پيدا مي‌كند، بلكه در نقشِ حامي به ديگران نيز كمك مي‌كند.