مكانيابي مراكز اورژانس در جاده هاي پرخطر منتهي به شهر بجنورد با استفاده از مدل فرايند تحليل سلسله مراتبي فازي (FAHP)

مقدمه: بر اساس گزارش نماينده سازمان بهداشت جهاني در ايران و ابراز تأسف از روند افزايشي و هشداردهنده آسيب‌ها و مرگ‌ومير ناشي از تصادفات رانندگي در ايران، تلفات جاده‌اي در ايران از سال ۲۰۱۷ روند افزايشي داشته است و تصادفات جاده‌اي يكي از 5 علت مهم مرگ‌ومير در ايران به شمار مي‌رود. پژوهش حاضر با هدف مكان‌يابي پايگاه‌هاي اورژانس در جاده‌هاي منتهي به شهر بجنورد به‌منظور كاهش آسيب‌ها و مرگ‌ومير و ارائه خدمات‌رساني به‌موقع در زمان طلايي به مصدومان و حادثه‌ديدگان انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر از نوع كاربردي با جهان‌بيني اثبات‌گرايي بود. اين پژوهش با استفاده از اسناد كتابخانه‌اي، مراجع تخصصي و مطالعات پيشين، برداشت ميداني و مشاهده و مصاحبه انجام شد. 10 فاكتور براي مكان‌يابي با استفاده از روش‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره بر اساس نظر كارشناسان براي وزن‌دﻫــﯽ انتخاب شد. ﺳﭙﺲ، نقشه ريز پهنه‌بندي مكان‌هاي مناسب در ﻣﺤــﯿﻂ سيستم اطلاعات جغرافيايي با منطق فازي ارائه شد. يافته‌ها: در اين مطالعه، به‌منظور مكان‌يابي پايگاه‌هاي اورژانس در جاده‌هاي استان از داده‌هاي كالبدي و فيزيكي، داده‌هاي جمعيتي و اجتماعي و داده‌هاي جغرافيايي استفاده شد. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، 4 مكان مطلوب در نقاط جغرافيايي مختلف براي احداث پايگاه‌هاي اورژانس در جاده‌هاي منتهي به شهر بجنورد مشخص شد. نتيجه گيري: انتخاب درست مكان احداث ايستگاه‌هاي اورژانس در كاهش زمان رسيدن خودروي اورژانس به بالين بيمار نقش بسزايي دارد. لذا، مكان‌يابي، محل قرارگيري مراكز اورژانس، چيدمان اين خدمات در سطح جاده‌ها و توزيع بهينه اين مراكز تأثير بسزايي در نوع عملكرد و كيفيت خدمت‌رساني دارد.