تاثير ادراك از كويد - 19 و ارضاي نياز روانشناختي بر قصد كارآفرينانه دانشجويان گردشگري با نقش ميانجي پيش نگري و خوش بيني

پژوهش حاضر باهدف تحليل تأثير ادراك از كويد-19 بر قصد كارآفرينانه دانشجويان گردشگري با توجه به نقش ميانجي دوعامل پيشنگري و خوشبيني بوده است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه دانشجويان و فارغ التحصيلان مقطع كارشناسي ارشد رشته مديريت جهانگردي موسسه آموزش عالي مازيار شهر رويان در دو گرايش برنامه ريزي و بازاريابي بوده است. به دليل وضعيت همه گيري بيماري كرونا و عدم دسترسي حضوري به جامعه آماري، از پرسشنامه الكترونيكي در شبكه هاي اجتماعي با روش در دسترس استفاده شد.بدين ترتيب تعداد 200 پرسشنامه بدون نقص جمع‌آوري گرديد و جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش معادلات ساختاري با نرم افزار PLS استفاده گرديد.يافته هاي تحقيق حاكي از آن بود كه ادراك از كوويد-19 به طور مستقيم بر قصد كارآفرينانه دانشجويان تأثير نداشته اما نقش ميانجي خوش بيني در اين رابطه مورد تائيد قرار گرفت. همچنين نتايج نشان داد كه ارضاي نيازهاي روانشناختي دانشجويان به طور مستقيم و به طور غيرمستقيم از طريق عامل خوش بيني بر قصد كارآفرينانه دانشجويان تأثير معناداري دارد. از طرف ديگر نتايج نشان داد كه خوش بيني نسبت به وضعيت آينده، عاملي كليدي براي تقويت قصد كارآفرينانه دانشجويان گردشگري محسوب مي شود كه مي تواند اثر منفي ادراك از كوويد- 19 را كاهش دهد.