بررسي تأثير دو نوع تمرين هوازي و مقاومتي طي رژيم غذايي كتوژنيك بر سطوح سرمي آديپوكاين‌ها و مقاومت به انسولين در مردان داراي اضافه‌وزن يا چاق

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، بررسي تأثير دو نوع تمرين هوازي و مقاومتي طي رژيم غذايي كتوژنيك بر سطوح سرمي آديپوكاين‌ها و شاخص‌هاي مقاومت انسوليني مردان داراي اضافه‌وزن يا چاق بود. روش كار: در اين پژوهش، 36 مرد داراي اضافه‌وزن يا چاق به‌طور تصادفي به سه گروه تمرين هوازي طي رژيم كتوژنيك (AT-KD)، تمرين مقاومتي طي رژيم كتوژنيك (RT-KD) و رژيم غذايي كتوژنيك به‌تنهايي (KD) تقسيم شدند. گروه‌هاي تمرين علاوه بر پيروي از رژيم كتوژنيك، به‌مدت 6 هفته و هر هفته 3 روز تمرين هوازي يا مقاومتي انجام دادند. براي تحليل آماري از آزمون تحليل واريانس دوطرفه تركيبي با سطح معني‌داري كمتر از 0.05 و نرم‌افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.يافته‌ها: ميزان سرمي آديپونكتين، رزيستين و SFRP5 بين گروه‌ها تفاوت معناداري نداشت. در همه گروها، رزيستين كاهش معنادار و آديپونكتين و SFRP5 افزايش معناداري نسبت به پيش‌آزمون داشتند. ميزان سرمي گلوكز، انسولين، تري‌گليسيريد و شاخص‌هاي مقاومت و حساسيت انسوليني بين گروه‌ها تفاوت معناداري نداشت. كاهش معنادار ميزان گلوكز و تري‌گليسيريد در سه گروه نسبت به پيش‌آزمون مشاهد شد. هردو گروه KD و AT-KD باعث كاهش معنادار انسولين و HOMA-IR و افزايش شاخص McAuley نسبت به پيش‌آزمون شدند. تنها گروه AT-KD باعث افزايش معنادار شاخص QUICKI نسبت به پيش‌آزمون شد.نتيجه‌گيري: AT-KD و RT-KD باعث بهبود ميزان آديپوكاين‌ها در مردان داراي اضافه‌وزن يا چاق شد. با اين ‌حال، بين دو نوع تمرين تفاوتي وجود نداشت. با وجود نبود تفاوت بين دو نوع تمرين، تمرينات هوازي ممكن است اثربخشي بيشتري نسبت به تمرينات مقاومتي طي رژيم كتوژنيك داشته باشند.