مدلي براي مديريت ريسك در صنعت هتلداري ايران

صنعت گردشگري، صنعتي است بسيار حساس و آسيب پذير و مواردي مانند بلاياي طبيعي، بيماري هاي واگيردار و اپيدمي ها، بحران اقتصادي، جنگ و غيره، به عنوان ريسك، صنعت گردشگري را تهديد كرده كه بايستي با شناخت آنها، تمهيدات لازم را انديشيد.هدف از پژوهش حاضر، طراحي مدلي براي مديريت ريسك در صنعت هتلداري ايران است، روش تحقيق آميخته اكتشافي استفاده شد. جامعه آماري در بخش كيفي خبرگان دانشگاهي و صنعت گردشگري و در بخش كمي، كاركنان هتل‌هاي چهار و پنج ستاره شهرهاي تهران، يزد، اصفهان و شيراز در تابستان 1400 بوده است، در بخش كيفي روش هدفمند(قضاوتي) و گلوله برفي انجام شده و تا رسيدن به اشباع نظري با 12 خبره، مصاحبه عميق انجام شده است. يافته هاي حاصل از مصاحبه در سه سطح كدهاي باز، محوري و انتخابي دسته بندي شده اند. همچنين در بخش كمي، با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي، 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند . بر اساس يافته هاي بخش كيفي تحقيق مدل مديريت ريسك گردشگري در صنعت هتلداري ايران در دو بعد (بيروني و دروني)، متشكل از 13 مؤلفه و 62 شاخص طراحي و تدوين شد كه با توجه به نتايج حاصل از مطالعات كمي تحقيق، تمامي مولفه ها و شاخص هاي آن مورد تاييد قرار گرفته است.