بررسي پارامترهاي موثر در سيستم تلفيقي ميكرواسترينر و ازن‌زني در حذف جلبك از آب خام

حضور جلبك ها در فرآيند تصفيه آب، مشكل آفرين است. بهترين روش براي كنترل جلبك ها، حذف سلول جلبك به‌صورت دست نخورده و بدون پارگي سلول است زيرا بيشتر روش هاي معمول، موجب تشكيل فرآورده هاي جانبي گندزدايي كه غالباً بسيار خطرناك هستند، مي شوند. هدف از اين مطالعه بررسي كارايي سيستم‌هاي ميكرواسترينر و ازن‌زني به‌صورت تلفيقي در حذف جلبك از آب خام است. براي اين منظور، از طراحي باكس-بنكن در روش سطح پاسخ به‌وسيله نرم‌افزارDesign Expert  استفاده شد. متغيرهاي آزمايش، شامل كدورت ورودي (NTU 50-150)، بار سطحي ميكرواسترينر (10.8-18 متر بر ساعت) و دُز ازن تزريقي (1-3 ميلي‌گرم بر ليتر) بودند. براساس شرايط آزمايش، راندمان حذف جلبكي در سيستم تلفيقي ميكرواسترينر و ازن زني از 39.64 تا 88.76 درصد، حاصل شد. پارامترهاي كدورت آب ورودي، دُز ازن تزريقي و بار سطحي ميكرواسترينر به‌ترتيب با ضرايب اثر 15.37، 8.98 و 4.01 بيشترين تأثير را بر كارايي سيستم در حذف جلبك داشتند. افزايش كدورت و بار سطحي ميكرواسترينر سبب كاهش راندمان حذف جلبك و افزايش دُز ازن تزريقي سبب افزايش راندمان شد. مدل نهايي براساس پارامترهاي مورد نظر، به‌صورت يك معادله درجه دو با ضريب همبستگي، ضريب همبستگي اصلاح شده و ضريب همبستگي پيش بيني شده به‌ترتيب برابر با 0.948، 0.928 و 0.868 به‌دست آمد.