اثر تنش آبي بر عملكرد و اجزاي عملكرد توت فرنگي با استفاده از آب مغناطيسي شده

جستجوي راه كارهايي جهت كاهش مصرف و حفظ منابع آب از اهميت بالايي برخوردار است. استفاده از آب مغناطيسي ممكن است در اين مورد موثر باشد. در اين پژوهش، تاثير تنش آبي با استفاده از آب مغناطيسي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه توت‌فرنگي بررسي شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال 1400 و 1401 در شهرستان نكا انجام شد. فاكتور اصلي شامل نوع آب آبياري (آب غيرمغناطيسي (W1) و آب مغناطيسي (W2)) و فاكتور فرعي شامل سطح آبياري در سه سطح (FI100 %  آبياري غرقابي =I1،  FI80 % =I2، و FI60 % =I3) بود. نتايج نشان داد كه اثر نوع آب آبياري و سطح آبياري بر تعداد ميوه در هر بوته، طول، قطر و وزن ميوه، زيست‌توده، عملكرد بوته و بهره وري آب در سطح احتمال يك درصد معني دار شد. به طور متوسط، طي دو سال كشت توت‌فرنگي با اعمال ميدان مغناطيسي، تعداد ميوه در هر بوته، طول، قطر و وزن ميوه، زيست‌توده، عملكرد بوته و بهره وري آب به ترتيب 15/1%، 16/6%، 18%، 20/2%، 23%، 16/8% و 11/7% افزايش يافت. با كاهش مقدار آب آبياري، خصوصيات ظاهري ميوه توت‌فرنگي و عملكرد كم شد ولي بهره وري مصرف آب افزايش يافت. بيشترين كاهش مربوط به تعداد ميوه در هر بوته در سطح آبياري 60% بود كه نسبت به تيمار شاهد 42/7% كمتر بود. در نتيجه، با استفاده از فناوري آب مغناطيسي و كم آبياري،  مقدار عملكرد فرنگي بهبود يافت.