مقايسه هزينه تخت - روز ICU بيمارستان خوانساري اراك با دو روش: زمان‌گرا و سنتي

مقدمه: بهايابي برمبناي فعاليت زمان‌گرا يكي از بهترين روش‌هاي مستقيم تخصيص هزينه هاي منابع است كه در ايران به‌ندرت استفاده‌ مي‌شود. اين پژوهش با هدف مقايسه بهاي تمام شده تخت - روز ICU برمبناي فعاليت زمان­گرا و مقايسه آن با بهاي تمام شده جذبي سنتي دربيمارستان آيت‌الله خوانساري اراك انجام شده است.  روش كار: مطالعه حاضر از نوع كاربردي و مقطعي‌ است كه در بيمارستان آيت‌الله خوانساري اراك در سال 1395 انجام شد. در محاسبه بهاي تمام شده تخت - روز ICU از صورت‌هاي مالي منتهي به سال 95 استفاده و اطلاعات جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار اكسل و 16 SPSS محاسبه و با ازمون من ويتني بين دو روش مقايسه انجام شد. يافته ها:  محاسبه قيمت تمام‌شده تخت - روز ICU براساس هزينه‌يابي بر مبناي فعاليت زمان‌گرا نشان‌دهنده وجود ظرفيت بلااستفاده در اين بخش، نبود تفاوت معنادار با بهاي تمام شده جذبي سنتي و وجود تفاوت چشمگيري از تعرفه مصوب وزارت بهداشت بود. مقايسه هزينه‌يابي بر مبناي فعاليت زمان‌گرا 589،190،13  ريال با روش هزينه‌يابي جذبي سنتي 248،904،13 ريال بود كه تفاوت معناداري نداشتند (0/684=p). بهاي تمام شده يك تخت - روز آ‌ي‌سي‌يو بر مبناي زمان‌گرا كاهش بيشتري نسبت به بهاي تمام شده جذبي سنتي داشته است.  نتيجه‌گيري: بهاي تمام شده خدمات ارائه شده بر مبناي فعاليت زمان‌گرا اطلاعات واقعي‌تري را درمورد هزينه‌ها ارائه مي‌كند و بيمارستان‌ها مي‌توانند ضمن به‌دست آوردن ظرفيت‌هاي بلا‌استفاده، به كارآيي بيشتر و كاهش هزينه‌ها دست يابند.