عوامل موثر بر رضايت شغلي پرستاران شاغل در بخش اورژانس

مقدمه: رضايت شغلي پرستاران يكي از عوامل موثر در ارتقاي كيفيت مراقبت پرستاري است. هدف اين مطالعه تعيين عوامل موثر بر رضايت شغلي پرستاران شاغل در بخش‌هاي اورژانس بيمارستان‌هاي دولتي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي تهران بود. روش كار: اين پژوهش، يك مطالعه مقطعي بود كه در بخش‌هاي اورژانس 14 بيمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات فردي و پرسشنامه رضايت‌مندي شغلي هرزبرگ بود. نمونه‌هاي مورد پژوهش 665 نفر از پرستاران شاغل در بخش‌هاي اورژانس بودند كه به روش سرشماري وارد مطالعه شدند. اطلاعات كسب شده با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليلي (ميانگين و انحراف معيار و كاي دو) و نرم‌افزار Version 18 SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد ميانگين (انحراف معيار) رضايت‌مندي شغلي پرستاران (36.831 ± 141.58) متوسط رو به پايين بود و در بين ابعاد رضايت‌مندي شغلي، بالاترين ميزان رضايت به ترتيب در دو بعد، ارتباط با همكاران و بيماران (48.3‌درصد) و جايگاه شغلي (27.7‌درصد) و پايين‌ترين ميزان رضايت به ترتيب در دو بعد، حقوق و مزايا (62.4‌درصد) و وضعيت و شرايط كار (49.3‌درصد) بود. نتيجه‌گيري: در تمامي سازمان‌ها رضايت شغلي، عاملي مهم در ايجاد انگيزه، كارآيي و مسئوليت‌پذيري كاركنان شناسايي شده است. در بخش اورژانس شناسايي عوامل موثر بر رضايت شغلي پرستاران، مي‌تواند راهكاري براي اعمال مداخلات موثر به‌مظور ارتقاي رضايت شغلي پرستاران، ارتقاي كيفيت مراقبت پرستاري و كاهش ترك خدمت آنها باشد.