اثربخشي درمان هيجان‌مدار بر درد ذهني، اجتناب تجربي و بخشش زنان مبتلا به افسردگي داراي تجربه شكست عاطفي

مقدمه: افسردگي و نشانگان ضربه عشق، بـا دگرگوني‌هاي خلق و هيجان مشخص مي‌شوند و عملكرد افراد را مختل مي‌كنند. هدف: هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان هيجان‌مدار بر درد ذهني، اجتناب تجربي و بخشش زنان مبتلا به افسردگي داراي تجربه شكست عاطفي بود. روش: طرح پژوهش نيمه‌ آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش تمامي زنان ۱۸ الي ۳۵ سال داراي تجربه شكست عاطفي شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود كه ۳۰ آزمودني به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش جايگزين شدند. اعضاي گروه آزمايش، درمان هيجان‌مدار را طي ۱۰ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي دريافت كردند. براي جمع‌آوري اطلاعات از مصاحبه باليني ساختاريافته اختلالات محور يك، پرسشنامه‌‌ نشانگان ضربه عشق (۱۹۹۹)، پرسشنامه افسردگي بك (۱۹۹۶)، مقياس بخشش هارتلند (۲۰۰۵)، پرسشنامه درد‌‌‌ ذهني اورباخ و ميكلينسر (۲۰۰۳) و مقياس پذيرش ‌و ‌عمل (۲۰۰۴) استفاده شد. داده ‌هاي توصيفي و استنباطي با نرم‌ افزار SPSS نسخه ۲۴ و روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته ‌ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات متغيرهاي درد‌ ذهني، اجتناب تجربي و بخشش در گروه آزمايش و گواه تفاوت معنا‌داري وجود دارد (۰/۰۰۱ P) و به ترتيب ۷۳/۱، ۳۹/۷ و ۸۰/۱ درصد از تفاوت‌ گروه‌ها‌ در مرحله پس‌آزمون و ۷۶/۲، ۴۱/۸ و ۷۷/۱ درصد از تفاوت‌ گروه‌ها‌ در مرحله پيگيري ناشي از اثر مداخله بوده است. نتيجه ‌گيري: درمان هيجان‌مدار بر درد‌ ذهني، اجتناب تجربي و بخشش زنان داراي افسردگي همبود با شكست عاطفي مؤثر بود و از اين روش مي‌توان براي تقويت سلامت عاطفي اين افراد سود جست.