مقايسه اثر آني و طولاني مدت تمرينات در آب و تراباند بر نيروي عكس‌العمل زمين در افراد داراي پاي پرونيت هنگام ‏راه رفتن

هدف:هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير آني و طولاني مدت تمرينات در آب و تراباند بر نيروي عكس العمل زمين طي راه رفتن در افراد با پاي پرونيت مي باشد.روش بررسي:پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح اندازه گيري تكراري با گروه كنترل بود. نمونه آماري پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوي پسر دانشگاه محقق اردبيلي داراي پاي پرونيت با دامنه سني 25-18 سال بودند كه به طور هدفمند و داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. آزمودني ها به طور تصادفي در سه گروه تمرين در آب، تمرين با تراباند و كنترل قرار گرفتند. سرعت راه رفتن و اوج مولفه هاي نيروي عكس العمل زمين در سه مرحله پيش آزمون، بلافاصله و بعد از 8 هفته تمرين در آب و تراباند مورد بررسي قرار گرفت. از صفحه نيروي برتك با نرخ نمونه برداري 1000 هرتز براي ثبت نيروي عكس العمل زمين طي راه رفتن استفاده شد. همچنين براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معناداري 0/05≥p استفاده شد.يافته ها:نتايج نشان داد سرعت راه رفتن بعد از 8 هفته تمرين با تراباند (0/032=P) و تمرين در آب (0/025=p) در مقايسه با پيش آزمون افزايش معني داري داشت. مولفه عمودي نيروي عكس العمل زمين در مرحله برخورد پاشنه بعد از 8 هفته تمرين در آب (0/002=P) و تراباند (0/032=P) در مقايسه با پيش آزمون كاهش معني داري داشت. همچنين مولفه عمودي نيروي عكس العمل زمين در مرحله پيش روي بعد از 8 هفته تمرين با تراباند در مقايسه با پيش آزمون افزايش معني داري داشت (0/015=P). به علاوه مولفه قدامي-خلفي نيروي عكس العمل زمين در مرحله پيش روي بعد از 8 هفته تمرين در آب در مقايسه با پيش آزمون افزايش معني داري داشت (0/001=P).نتيجه گيري:با توجه به نتايج تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه تمرينات در آب و تراباند در بلند مدت اثر كلينيكي و درماني بر افراد داري پاي پرونيت دارد و براي اصلاح الگوي راه رفتن مي تواند مفيد باشد.