تفاوت زمان آغاز تمرينات اينترينسيك و يا اكسترينسيك بر ويژگي هاي مورفولوژيك عضلات منتخب پا ‏

هدف:كف پاي صاف يكي از شايع ترين مشكلات عضلاني اسكلتي بين كودكان و نوجوانان مي باشد. مشخص نيست كه آيا شروع تمرينات اصلاحي با عضلات عمقي يا اينترينسيك (Intrinsic Muscels) چه تفاوتي نسبت به شروع تمرينات با عضلات سطحي يا اكسترينسيك (Extrinsic Muscles) بر ويژگي هاي مورفولوژيك دو گروه عضلات كف پا دارد. لذا هدف از اين مطالعه مقايسه تاثير زمان آغاز تمرينات اينترينسيك و يا اكسترينسيك بر روي ويژگي هاي مورفولوژيك عضلات دوركننده شست يا آبداكتور هالوسيس (Abductor Hallucis) و ساقي خلفي يا تيبياليس پوستريور (Tibialis Posterior) در نوجوانان مبتلا به كف پاي صاف بود.روش بررسي:تعداد 25 نوجوان پسر مبتلا به كف پاي صاف به صورت تصادفي به دو گروه اينترينسيك (تعداد 10نفر، سن 78/8 ± 0/10 سال، قد 22/8 ± 7/138 سانتي متر، وزن 49/7 ± 9/40 كيلوگرم) و اكسترينسيك (تعداد 12نفر، سن 11±0/85 سال، قد 14/1 ± 6/143 سانتي متر، وزن 9/42±05/25 كيلوگرم) تقسيم شدند (سه نفر پس از گروه بندي مطالعه را ترك كردند. دو نفر از گروه اينترسينك و يك نفر از گروه اكسترينسيك). گروه اينترينسيك به مدت شش هفته و گروه اكسترينسيك نيز به مدت شش هفته تمرينات اصلاحي عضلات مربوط به خود را دريافت كردند. پس از شش هفته، سطح مقطع عرضي و ضخامت عضلات آبداكتور هالوسيس (عضله منتخب اينترينسيك) و تيبياليس پوستريور (عضله منتخب اكسترينسيك) توسط دستگاه سونوگرافي اندازه گيري شد. به منظور ارزيابي كف پاي صاف از آزمون افت استخوان ناوي (Navicular Drop Test) استفاده شد و معيار ورود نمرات بيش از 0/8 در نظر گرفته شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي كولموگروف اسميرنوف و تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد و در تمامي آزمون ها سطح معني داري 0/05 p درنظرگرفته شد.يافته ها:نتايج نشان داد كه شروع تمرينات اصلاحي كف پاي صاف با عضلات اينترينسيك باعث بهبود ويژگي هاي مورفولوژيك عضله آبداكتور هالوسيس گرديد (ضخامت عضلاني قبل 0/81±0/24 و پس از شش هفته 0/91±0/37 و سطح مقطع عرضي قبل 0/59±1/34 و پس از شش هفته 0/80±1/59)؛ هرچند آغاز تمرينات اصلاحي با عضله تيبياليس پوستريور سبب كاهش ويژگي هاي مورفولوژيك عضله آبداكتور هالوسيس (ضخامت عضلاني قبل 0/23±0/73 و پس از شش هفته 0/14±0/58 و سطح مقطع عضلاني قبل 1/55±0/55 و پس از شش هفته 0/52±1/29) گرديد. در گروه تمرينات اكسترينسيك، اثر تعاملي معنادار بود (0/034=p) به اين معني كه تمرينات اكسترينسيك مي تواند باعث اثرات منفي روي مورفولوژي عضله دور كننده شست گردد.نتيجه گيري:مي توان بيان كرد كه احتمالا آغاز تمرينات اصلاحي با عضلات اكسترينسيك مي تواند سبب تضعيف عضلات اينترينسيك نظير عضله آبداكتور هالوسيس گردد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه اصول نروفيزيولوژيكال ناحيه مركزي تنه مي تواند همراستا با اصول نروفيزيولوژيكال (Neurophysiological Principles) ناحيه مركزي پا باشد. به همين دليل بهتر است ابتدا تمرينات كف پاي صاف را با عضلات اينترينسيك آغاز كرده و پس از بهبود قدرت و فعاليت اين عضلات، تمرينات اكسترينسيك را آغاز نمود.