معاصر سازي اشعار كهن غنايي در منتخبي از رمانهاي معاصر فارسي

هدف اين پژوهش بررسي معاصرسازي اشعار كهن غنايي در برخي از رمانهاي فارسي (زمستان 62، بامداد خمار، چشمهايش، روي ماه خدا را ببوس، دال و همنوايي شبانه اركستر چوبها) بر مبناي روش اسنادي است. نتايج پژوهش نشان مي دهد در اين آثار، نويسندگان، بيشتر به معاصرسازي شعر شاعراني چون مولانا، سعدي، خيام و بويژه حافظ پرداخته و خوانشي نو از اشعار غنايي، مانند نشاندادن فاصلۀ طبقاتي و وضعيت هر طبقه ارائه كرده اند. آنان براي نشاندادن ذهنيت شخصيت ها و هويت شان از اشعار كهن غنايي استفاده كرده اند. درونمايه بسياري از اين رمانها از طريق اين اشعار انتقال داده شده يا درونمايۀ رمان، برگرفته از فكر مسلط بر آنهاست. هم‌چنين اين اشعار در توصيف مكان، فضاسازي، ايجاد واقعگرايي و ارتباط بين فرهنگ گذشته و معاصر در ايران نقش مهمي داشته است.