ادبيات تعليمي و تحكيم مباني قدرت امامت فاطميان

سازمان دعوت اسماعيلي با ساختاري سلسله‌مراتبي، بستر توفيقات روزافزون دعوت فاطميان را در سرزمين‌هاي اسلامي فراهم آورد. پس از تأسيس خلافت فاطميان در مغرب (297 ه.ق.) و سپس انتقال به مصر، سازمان دعوت هرگز تعطيل نشد، بلكه به عنوان نهادي پويا و كارآمد در متن سازمان‌هاي اداري تا پايان خلافت بر جاي ماند. داعيان ايراني نهاد دعوت، با تبيين و تحليل تفكر اسماعيلي كوشيدند دعوت فاطمي را از طريق مسالمت‌آميز در داخل و خارج قلمرو فاطميان نشر دهند. يكي از راهبردهاي فرهنگي مهم داعيان، استفاده از ادبيات تعليمي با هدف تحكيم مباني قدرت امامت فاطميان بود.پژوهش حاضر به دنبال يافتن پاسخ اين پرسش است كه: ادبيات تعليمي چگونه براي تحكيم قدرت خلفاي فاطمي مورد بهره برداري قرار گرفت؟ مطابق يافته‌هاي اين پژوهش، ادبيات تعليمي همچون وسيله­اي براي پياده سازي باورها و نشر عقايدي چون اثبات امامت و وصايت علي(ع) و فرزندان او و به تبع آن حقانيت خلفاي فاطميان و تقويت پايه هاي مشروعيت ومقبوليت آنان، بهره برداري مي شد.اين پژوهش با استفاده از منابع كتاب‌خانه‌اي و با روش توصيفي‌تحليلي مبتني بر داده‌ها و آثار مكتوب تاريخي و ادبي اسماعيليه، به‌ويژه آثار داعيان ايراني سامان يافته است