بررسي ميزان موفقيت ‌‌ايمپلنت هاي تك دنداني قدامي با قطر باريك (2/4 و 3 ميليمتر) پس از يك سال بارگذاري

مقدمه: در شرايطي كه ضخامت استخوان موجود كم باشد، استفاده از ايمپلنت هاي با قطر كم ضروري مي‌‌باشد. با توجه به اختلاف موجود در نتايج تحقيقات پيشين در اين خصوص، اين مطالعه با هدف بررسي ميزان موفقيت ‌‌ايمپلنت با قطر 2/4 و 3 ميليمتر در ناحيه قدامي در شرايط تك دندان پس از يك سال بارگذاري به انجام رسيد.مواد و روش ها: در اين تحقيق هم گروهي تاريخي، جامعه مورد بررسي شامل افرادي بودند كه در ناحيه بي‌‌دنداني در قدام ايمپلنت تكي بدون پيوند استخوان دريافت كرده بودند (40 بيمار با ‌‌ ايمپلنت هاي با قطر 2/4 ميلي متر (سيستم IMTEC) و با قطر mm3 (سيستم MILO، 20=n). در طي مدت پيگيري يك ساله، تحليل استخوان، درد، ايجاد بي‌‌حسي در ناحيه، لقي، زيبايي، راديولوسنسي اطراف ‌‌ايمپلنت، عمق پروبينگ و ايندكس جينجيوال مورد بررسي قرار گرفت. آناليزهاي آماري (T-test و Fisher’s exact test) براي ارزيابي معيارهاي زيبايي و آناليزهاي Mann- whitney test و Wilcoxon Signed Ranks Test به منظور مقايسه ايندكس جينجيوال انجام شد.يافته‌‌ها: در اين تحقيق هيچ گونه تحليل استخوان، راديولوسنسي اطراف ايمپلنت، درد و بي حسي در نمونه‌‌ها يافت نشد و فقط در 5 مورد پروتز ايمپلنتها از زيبايي لازم بر اساس معيارهاي Pink esthetic score(PES) برخوردار نبود. در اين تحقيق survival rate و success rate به ترتيب100 درصد و 98/3 درصد بود.نتيجه‌‌گيري: با توجه محدوديت‌‌هاي اين مطالعه، كاربرد ‌‌ ايمپلنت هاي با قطر كم در دندان‌‌هاي قدامي، در صورت انتخاب مورد مناسب و ايجاد اكلوژن ايده‌‌آل، درماني موفق مي‌‌باشد.