بهبود منحني‌هاي شدت ـ مدت ـ فراواني همگام با الگوريتم‌هاي رايانه‌اي ژنتيك و توده‌ريزه‌ها در حوزه آبخيز درياچۀ اروميه

نوترين داده‌هاي منحني‌هاي شدت ـ زمان ـ فراواني در ايران از ۶۶ ايستگاه سازمان هواشناسي به‌ دست ‌آمده است كه در سال ۱۳۷۴ نگاشته شده است و آگاه به اينكه براي به ‌دست ‌آوردن فيزيكي اين داده‌ها به بهره‌بري از باران‌سنج‌ها نياز داريم، نمي‌توان دورافتاده‌ترين پهنه‌ها را با اين ابزار نگريست و گاهي با همين ابزارها هم دچار نادرستي‌هاي فراوان خواهيم بود. بدين روي براي كاهش اين نادرستي‌ها از ساختارههاي شدت ـ زمان ـ فراواني سود مي‌‌جوييم. تاكنون ساختاره‌هاي‌ بسياري براي به‌ دست‌ آوردن داده‌هاي مورد نياز نمودارهاي شدت ـ زمان ـ فراواني بيان شده است كه نمي‌توان آن را در همۀ پهنه‌ها به كار برد، مگر آنكه نرخهاي پهنه‌اي آن‌ها ارزيابي شده باشد. در اين پژوهش، نرخ‌هاي اين ساختاره‌ها همگام با الگوريتم‌هاي رايانه‌اي در پهنۀ آبخيز درياچۀ اروميه بررسي و بهينه‌سازي شد. آنگاه بهره‌وري دو الگوريتم رايانه‌اي توده‌ريزه‌ها و زادشناسي با يكديگر سنجش شده و سرانجام با الگوريتم نزديك‌ترين همسايه، كارايي دگرگوني‌هاي اقليمي بر نمودارهاي شدت ـ زمان ـ فراواني در اين سرزمين بررسي شد. برايند اين پژوهش نشان داد كه نرخ‌هاي ساختارۀ آبخضر در همۀ ايستگاه‌هاي پهنۀ درياچۀ اروميه، مگر كمپ مهاباد با نزديكي خوبي درست است. مي‌شود گفت ميانگين نرخ‌هاي پهنه‌اي بهينه‌سازي‌شده با نرخهاي به‌دست‌آمده برازش 100 درصدي دارند.