تحليلي بر توانمندي‌هاي گردشگري در نواحي ساحلي مرزي با رويكرد توسعه پايدار مطالعه موردي: شهرهاي بابلسر، نور و رويان

يكي از راه‌هاي دستيابي به توسعه پايدار به‌ويژه براي شهرهاي مرزي كه از مراكز سياسي و اداري و شهرهاي مركزي دور هستند توسعه صنعت گردشگري با تأكيد بر پتانسيل‌ها و توانمندي‌هاي داخلي است. ازاين‌رو پژوهش حاضر به دنبال شناخت توانمندي‌هاي گردشگري در نواحي ساحلي و مرزي بابلسر، رويان و نور در استان مازندران است. روش پژوهش توصيفي – تحليلي است. جامعه آماري گروه خبرگان مي‌باشند كه به شيوه در دسترس 20 نفر در هر سه شهر انتخاب گرديدند. با استفاده از نظرات اين گروه ابتدا توانمندي‌هاي گردشگري شناخته شدند و سپس ميزان اهميت هريك از آن‌ها در دستيابي به توسعه پايدار با استفاده از روش سوارا به دست آمد. نتايج پژوهش نشان داد شهرهاي مرزي موردمطالعه باوجود چالش‌هاي عمده‌اي كه در زمينه توسعه پايدار گردشگري روبه‌رو هستند اما توانمندي‌هاي زيادي نيز دارند كه در اين پژوهش در پنج دسته توانمندي اقتصادي، اجتماعي – فرهنگي، زيست‌محيطي، كالبدي و نهادي – مديريتي شناسايي‌شده‌اند. با انجام وزن دهي آن‌ها توانمندي‌هاي اقتصادي با وزن 0.2619 بالاترين وزن را در دستيابي به توسعه پايدار منطقه به خود اختصاص داده‌اند. توانمندي‌هاي دسته زيست‌محيطي با وزن 0.2183 و توانمندي‌هاي كالبدي با وزن نهايي 0.1984 و توانمندي‌هاي اجتماعي – فرهنگي با وزن 0.1804 و درنهايت توانمندي‌هاي نهادي – مديريتي با وزن 0.1409 به ترتيب در مراحل بعدي اولويت تأثيرگذاري بر توسعه پايدار محدوده‌هاي موردمطالعه قرار دارند. نتايج حاصل از آزمون همبستگي متغير وابسته و مستقل نيز نشان داد كه بين توانمندي‌هاي گردشگري و توسعه پايدار رابطه‌اي به ميزان 0.711 برقرار است. همچنين نتايج آزمون فريدمن بيانگر اين است كه شهر رويان نبست به شهرهاي مرزي بابلسر و نور در جايگاه بهتري قرار دارد. نتايج كلي تحقيق نشان مي‌دهد شهرهاي ساحلي و مرزي به دليل موقعيت استراتژيكي و جاذبه‌هاي طبيعي بالايي كه دارند از پتانسيل بالايي در زمينه گردشگري و اكوتوريسم برخوردارند كه با سرمايه‌گذاري و برنامه‌ريزي مناسب مي‌توان از اين توانايي‌ها در راستاي توسعه پايدار گردشگري استفاده نمود.